kırmızı 4

the walking dead dizisini hatırlatan sahneler yaşanır bu otobüs gelince. çok çok az sayıda gönderir belediye bu otobüsleri her ne hikmetse ve her öğrenci, öğrencilik hayatı boyunca sayılı defa oturmuştur o koltuklara. hele ki hazırlık okuyorsa o öğrenci. çıkış saati geldiğinde bir tugay çıkar okuldan. binemezsin azizim o otobüse. otobüs gelir aylaklar koşmaya başlar otobüse doğru. etrafı sarılır ve itişmeler başlar. bir otobüse kaç kişi binebilir diye merak eder şöför hep. arkada sürekli bir boşluk hisseder aldıkça alır alır alır... binebilirsen şanslı sayılırsın balık istifi gibi gitsen bile götünü kurtarırsın. binemezsen eskişehir' in göt donduran soğuğunda yeni bir 4 ün gelmesini beklersin umutla. burnun akar, mimiklerin donar, ellerin buz keser koduğumun dağ başında. bu arada sevgili hocalarımız arabalarına binip siktir olup giderler rahat rahat. dersten 5 dakika önce çıkalım dediğinde anasına sövmüş gibi olursun, bırakmaz. bu her gün böyle devam eder gider .
(bkz: üşüyoz reyiz)