yürümek

"yürümek; yürümeyenleri arkanda boş sokaklar gibi bırakarak, yürümek..."
demiş nazım hikmet.
donup kalmış bir sahnenin tam ortasında, insan bedenlerine çarpmamaya ve insan ruhlarına dokunmamaya gayret ederken bundan yorulup, donakalmış bir bedenin gözlerinde yürümeye dair bir ışık aramak için tam karşısında durup bakmak, durağanlığının sahteliğinden ürküp bir adım yana kayarak devam etmektir yürümek... gülümseyerek.