bugün

pammuk

hiç gitmeyeceğim ve sen de asla gitme dediğim ruh ikizimdir...

anlatmak çok zor, 8 yılı buraya sığdırmaya çalışmak gereksiz zaten.. bu entry, sonunu yazmayacağımız bir hikayenin önsözü sadece. insan en yakınına düzgün birşeyler yazmak isteyince olmuyor, tıkanıyor çünkü biliyor ki ne yazarsa yazsın eksik kalacak, yetmeyecek anlatmaya onu. ama gene de gecenin üçü, sabahın altısı demeden ne zaman arasam beni dinlediğin için,dinlemekle kalmayıp, her "yetiş" dediğimde anında geldiğin için,hata yaptığımda, üzüleceğimi bilsende yanlış olduğumu söylediğin için ve yaptığım tüm doğruların mutluluğunu benimle paylaştığın için teşekkür ederim..

notcuk: kızım aradım işin varmış. ben gene bir halt ettim galiba, hemen araman lazım beni çözüm bulman lazım *