depresyondayım sözlük

pollyannacılıktan ve teselli ikramiyelerinden sıkıldım. büyük ikramiyeyi istiyorum. avuntu kar etmiyor, hayat zevk vermiyor. hava sıcak nefes alamıyorum. insanlar tuhaf güvenemiyorum. herşeye üşeniyorum, çabuk yoruluyor ve çabuk bıkıyorum. prozac kullan diyenin aazına sıçıp geçici bir rahatlık sağlayabilirim ama geçici çözüm istemiyorum. kimyasal bir yalan değil gerçek bir değer lazım bana yaşamak için. yoksa tükendi yaşama sebeplerim. hiç ama hiç tadı yok hayatın.
her gün hep aynı şeyleri yapmak zorunda olmak insanı hayattan soğutuyor sözlük. işimden de hayatımdan da memnun değilim. ama senin tercihin bıdı bıdı diyenin ağzına sümsüğü yerleştiririm. tercihleri yaparken seçenekler boktansa buna sen seçtin demek adiliktir. bazen ciddi manada yaradanı sorguluyorum - alooo ordamısın? diye bağırasım geliyor kendisine.
sadece yargılayan olup izlemek kolay ama yaşamak senin ordan baktığın, gördüğün gibi değil diyesim var da patron ne anlar amelenin halinden. acaba bir araba kiralayıp bir de makinalı tüfek alıp kafamı bozanları vura kıra katil doğanları mı oynasam diyorum.