içini çekerek ağlamak

isyanın, çaresizliğin, tükenmişliğin doruk noktasında olmaktır. haykıra haykıra ağlar sonunda durulur üzerinizden tır geçmiş gibi de yorulmuş ama sonunda rahatlamış olursunuz. ağladıktan sonra zihnin durulaştığı da ayrı bir gerçek bu arada. ben ağladıktan sonra çok daha güzel espriler yapıp çok daha mantıklı konuşuyorum şahsen. * doğal olmanın da etkisi var tabii. içini çekerek ağladığın o anda zihninden onca şeyin geçmesi,onlara yetişmen, her biriyle saniyesinde savaşman zihnini özgür bırakmanın eseri sonuçta. zihnin özgür kalınca da, artık sonrasında çok daha rahatlamış hissediyorsun.
öyle bi anlattım ki ağlayasım geldi...