sözlük yazarlarının anıları

bir keresinde kabız olmuştum ve abartısız 3 gün sıçamamıştım artık yemek bile yiyemiyordum.. osururken ağladığımı bilirim o derece utanıyorum bir de anneme babama sıçamadığımı söyleyemiyorum.. neyse kabızlığın üçüncü günü liseden çıkıyoruz arkadaşa danışayım dedim cesaretimi toplayıp anlatmaya başladım..

+hacı ya ben şey oldum
-ne oldun?
+şey işte gelmiyor, yapamıyorum
-ne yapamıyorsun olum?
+sıçamıyorum amk
-heee.. aga bana da olmuştu bikeresinde ben de sıçamıyorum ikinci gün dayanamadım tuvalete gittim fırçayı* sokup çıkardım
+fırça mı? *
-he ya fırça sonradan patır patır sıçtım

neyse benim de götüme fırça sokacaklar korkusuyla babama açılmaya karar verdim. çektim adamı bir kenara. "bak peder böyleyken böyle buyken bu sıçamıyorum anla artık yemek yiyemiyorum geçen lahmacunları götürdünüz hidayet dayımla löp löp neden bakakaldım, yok canım istemiyor dedim biliyor musun? işte bu yüzden"..

benim peder de anlayışlı adamdır hemen eczacı arkadaşını aradı ve bana dedi git şu eczaneye sana bir ilaç verecekler.. gittim eczaneye içinde ne olduğuna bakmadan aldım eve geldim.. açtım kutuyu bir baktım tam 12 tane fitil hemen pedere koştum..

+baba baba bunu ben şimdi şeyime mi sokacağım?
-yok eritip içiyorsun hergele, herhalde sokacaksın gurur yapma git sok şunu sıç gel!

sinirden ağlamak üzereyim artık... nasıl olur lan nasıl allaaam yardım et lütfen diyorum artık o gün secdeye kapandığımı bilirim o derece... düşünün o ergen halimle ibne olma korkusu sarmış dört bir yanımı.. cesaretimi topladım tuvalete gittim ve kapıyı kilitledim. malum yere malum şeyi soktum.. çok fazla geçmeden sanırım 5 dakika olsa gerek götte bir yanma hissi cayır cayır.. aniden sıçmaya başladım ve artık mutlu son...

o anlar ergenlik hayatımın önemli dönüm noktalarından biri olmuştur allah düşmanımın başına vermesin.*