Çok eski bir baslik ama yazmak istedim. Biz hep karamsarlığa karsi "elindekinin kiymetini bil" diyen bir toplumuz. Sonra intihara da nankörlük olarak bakıyoruz. Aslında intihara hiç bir şey demek zorunda değiliz. illaki bir seyi ya kınamaya yada göklere çıkarmaya yeltenmeyelim. Bu arkadaş belki evlenmek istedi olmadı. Şimdi yüz degil bin nimeti olsa da fayda etmiyor o kişiye."Seni gidi nanköör" şeklinde konuya bakarız eğer bu kişi intahar ederse. Genelleme yaparak söylüyorum Birisi her hangi sebepten karamsarlığa düşerse yakınlarının direk mevzuya ve hatta kişiye yaklaşımı budur. Bir şey demez isek çok daha iyi ama biz illaki bir şey söylemek gerektiğine inanıyoruz maalesef.