bugün

görsel
(bkz: Te Extraño)

http://www.youtube.com/watch?v=vQ34t6yX1Ns
sahi,
insan özleyince ne yapar?

özlemek;
ölmekten iki harf fazla,
bin gömlek acı.
(bkz: o duygunun cani cehenneme)
Berbat bir duygudur. Ama hayatin her anında karsimiza çıkıyor işte. Kötü birini dahi ozleyebiliyorsun.
Vatsapta online görüp oh yaşıyor diye şükredip yazamıyor olmaya içlenmektir .
özlenen bir daha hiç geri gelemeyecekse, artık aynı gezegen üzerinde nefes alamıyorsanız onunla, belki de hayatınızın sonuna kadar sizi değiştirecek ve hiç bitmeyecek olan duygudur. hiç azalmaz, hatırlanan her yaşanmışlıklarla katlanarak artar ilacı olmaksızın, bakılan her eski resimde içini parçalar insanın, zamanında söylenememiş "gitme" sözcüğü her akla gelişinde biraz daha alevlendirir; bitmez, yakar. bu yangın gözyaşı olup akar yanaklarınızdan, ama söndürmez bu lanet acıyı. kimi zaman ölmekten de zor olandır, özlemek...
Tarifi zor duygulardandir. Hayir ne oluyor, nasil bi sey oluyor da burnunuza o koku geliyor. Kulaginizda o ses yankilaniyor. o sozler o yasanmisliklar nasil oluyor da can buluyor. Hepsinden onemlisi o icteki hissiyat nasil boyle ozlem adini aliyor?
ben de özledim, iyi ki dağılmamışsınız lan. demektir.
özlemek ruhun acı çekmesidir.
insan üzülünce ağlar, bir şekilde dışa vurur. mutlu olunca gülümser, kızınca bağırır ve yine dışarı vurmuş olur. ama özlem öyle değil. ruhun acı çeker. ağlasan ağlayamazsın üzülmemişsindir, bağırsan bağıramazsın kızmamışsındır.
sadece özlemişsindir.
eksikliktir. bir şey eksik ama ne ? ama ben unuttum özlemeyi, zaten bir süre sonra kimi özleyeceğinizi unutuyorsunuz.
özlenilesi insan varsa değerli bir duygudur. sonunda vuslat yoksa umutsuz bir duygudur. özlemek istenmediği halde özlenmesi de aşktır.
ozlemek, kanepede biraktigi cukurda uyumaktir.
heryerim seninle dolmuş, her şey sen olmuşsun sanki.. saatlerce uyuyup evden dışarı adım attığında bile anında onu özlemek...
insanın ruhu özgür kılmasıdır.
Özel kıldığın herneyse onun içten içe seni dürtmesidir.
yıllar önce unuttuğum bir his. salya sümük vaziyette "unutamıyorum abi, çok özlüyorum" dediğim olmuştu. şimdi hiçbir his kalmamış. bu başlığı görünce özlediğim şahsı da google'dan arayıp baktım. yok hiçbir etki yok. yazık olmuş. özlemek de güzeldi halbuki.
Hala sen varmışsın gibi
iki yastıkla yatıyorum..

Kimseye söyleme gidişini, ben söylemedim.
Elimde senin siparişin olmayan torbalarla geliyorum eve..
Ağlaya ağlaya öpüyorum yattığın yastığı yorganı
Sanki beni az önce yolcu etmişsin gibi çıkıyorum sokaklara..
Üst komşuya hava atarak, bi fiyaka bi görsen..
Ne garip bu insanlar!
Bütün mahalle, hatta alttaki bakkal bile seni geçen kasım öldü sanıyor...
Ne garip bu insanlar!
Hala her sabah bana selam veriliyor..
Sanki yaşıyormuşum gibi..

özlemek sadece özlemek...
gece gece çekilmeyecek hadisedir. yazmayın ulan.
Özlenilen insan veya başka bir şey bir daha geri gelmeyecekse çok fazla acı verir, deler geçer.
kişinin sevdiği insanlara karşı uzun süre hasretin ardından duyduğu güzel haz. sevilen kişiden ayrı kalmanın telaşı, hüznü ve ilk görüşmedeki mutluluk, hepsi kişiye verilmiş en büyük dünyevi zevklerden biridir aslında. her ne kadar özlem duygusundan şikayet edilse de, birikmişliklerden sonra görüşülen o ilk an kesinlikle başka bir şeye değişilmez güzellikte.
özlemek yutkunamamaktır. özlemek kalp sızısının hiç dinmemesidir.
özlemek.
gözyaşlarına boğulmaktır. kalbin gözyaşlarına boğulmasıdır. yutkunuruz, ama boğazımıza düğümlenir... ağlamamak isteriz kimseye belli etmemek için, sonra yalnız kalınca bırakırız kendimizi, avazımız çıktığı kadar bağırırız, ağlarız... bir süre sonra gene gelir aklımıza. zaten hiç aklımızdan çıkmamıştır ki.
tarafların sevgilerini yoklayan bir yoksunluk durumu. ilişkinin dinamiklerinden biri.
yaşadığınızı hatırlatır ve özlenen gelecekse bir gün yaşama sebebi de verir size bir tane. bu kadar şeyin bedeli olarak çıkarılan fatura ruhunuzun çektiği acıdır. değer mi ? her şeyine değer hem de...