yalnız olduğum için mutluyum çünkü

yalnızlığı seviyorum kimseye katlanmak zorunda kalmıyorsun biriyle bir şey paylaşmak zorunda hissetmiyorsun en iyi dostum gölgem.

mk yalnız başına bi 2-3 sene geçirin. görün ebenizinkini. taş bile yosunsuz olmuyor gelmiş bana yalnız kalacam diyor. ergen.

kısa süreli yalnızlık iyidir ama uzun süren öyle değil. ancak avunma yöntemleri bulunca sevdiğini sanma durumu olabilir bu. ama öyle olmuyor işte. ne anlamda yalnızlık kast ediliyor bilmiyorum ama arkadaşsal olarak da sevgilisel olarak da yalnız kalınca bir süre hoşuna gider, sonra? insan bir seyleri paylaşmak istiyor, etrafında samimiyetinin sıcaklığını hissedeceği insanlar istiyor. insanın sosyal bir varlık olduğunu değiştiremiyorsun işte eninde sonunda. yalnızlığın bir gün bozulup da tam memnunken hayatından tekrar yalnız kalırsan anlarsın.

özgürüm. ve özgürlüğümü hiç bir şeye değişmem.

uzun süredir yalnız yaşıyorum. uzuuuun yıllardır. kendine has bir rahatlığı olduğunu kabul etmekle birlikte son aylarda iyiden iyiye çekilmez olmuştur. ailemin yanına gittiğimde iznimin son günü kendimi '' acaba bir kaç gün daha uzatsam mı ?'' diye düşünürken buluyorum. halbuki onlardan kaçmıştım asıl sebebi budur yalnızlığımın. iç sesimden böyle saçma talepler duyunca bir kenara oturup geçmesini bekliyorum ve atlatıyorum fakat; evime döndüğümde de ''keşke kapıyı şu açsaydı, acaba arasam da gelse mi? '' gibi sorular dönüyor beynimde. eskiden korkmadığım şeylerden yavaş yavaş işkillenmeye başladım, artık yemek pişirmiyorum kendime, kendimle baş başa kalmamak için elimden geleni yapıyorum velhasıl.

yalnızlık iyidir ama yapayalnızlık değil.

Yanlızlığımı seviyorum. Ben yatağımı paylaşmayı hiç sevmem. Evimde huzurlu olmak isterim.