bugün

bir nevi kabadayılık sendromu. bilmek zorunda olmadığımız durum.
inandığını ısrarla vurgulayanalar içinde aynı düşünceye sahibim.
biz tıp öğrencileri olarak bu duruma manik depresif sözlük hastalıkları diyoruz.
- dinle ey sözlük, ben atesitim.

+ peki.

- ne yani, problem çıkarmayacak mısın?

+ yooo.

tanım: bir çeşit kişisel meraktır.

bir de 'sözlükteki allah' konusu var ki bilmem ağlasam mı, ağlamasam mı.
(bkz: reklam kokan hareketler bunlar mayk)
(bkz: allahı ve dini savunup aq demek)
efenim bu ünlü psikologların dahi çözmede sıkıntı çektiği durumdur. zamanla bu eylemi yapanlar unutulur gider.
Allah'a inandığını duyurma merakı ile aynıdır.
sümme haşa...
sözlükteki allah ne lan?
zall'ı mı kastediyorsunuz yoksa hani sözlüğün yaratıcısı falan?!! *
"ben inanmiyorum allah beni carpmadi, demekki allah olsa carpar diyerek", basit bir ali cengiz oyununun arkasina siginan, aslinda allah´a inanan, fakat camiye, imama kizipta inkarci olanlarin merakidir. ben inanmiyorum diyenlerin gercek hayatta konusmalarini didikledim; "biraz sikişinca allah´in oldugunu hatirliyorum" diyerek ic dünyalarindaki allah´in varligini acikliyorlar.
(bkz: reklam kokan hareketler)
üstündeki marjinal ceketi teşhir etme amaçlıdır. bunu yapan belki bir iki kızla da sevişebilir bu sayede. celebrity olmayı saymıyorum bile.
içim acıyor, boşluktayım, biri bana yardım etsin demek gibidir üstü kapalı.
her can ona inanmak ister, inkar ederken bile.
Bir iki sene öncesinde çok modaydı ama artık ilgi çekmiyor.
sırf ilgi çekmek için yapıldığını düşündüğüm ama artık eskisi kadar ilgi çekmeyen merak.
ben marjinalim , öyle görmediğim duymadığım şeylere tapmam. Bilimsel yaklaşırım diyen dallamanın şöhret olma merakından ileri gelir. Ahirette elektrik direği göte girince zebanilere anlatırsın diyelim bari.
normal hayatta ateist olduğunu belirtmenin bir fonksiyonudur. kişi reel hayatında ne kadar çok ateist olduğunu belirtiyorsa sözlüktede buna bağımlı olarak ateist olduğunu o derece belli eder.
(makro iktisat sınavından çıkınca işte hep böyle saçma sapan tanımlar yapıyorum)
sözlükteki allah a inandığını duyurma merakı gibi bir şeydir.
ateist olunca ya da imanlı olunca madalya takılmadığının bilincinde olmayandır. her halükarda iki taraf da bir şekilde yaşamlarına devam edeceklerdir. kimse geceleri 'ya bu çocuk niye ateist, çok farklı biri mi acaba' diye düşünmeyecektir. sen öylesin, ben de böyle yaşıyoruz işte.
amacı ilgi çekmekten başka hiç birşey değildir.
ergen ve ergen kafalı yazarlar tarafından yapılan olsa gerek.
kim? kime?
(bkz: Oley! artık bende marjinalim)