sözlük yazarlarının itirafları

Bugün 27. Yaşımı doldurdum ama ben her şeyimle yeni barışıyorum. Kendimi başta olmak üzere her şeyi ama her şeyi affediyorum. Akp hariç.

bir süredir flört ettiğim kişi artık bana pek pas vermiyor. nedenini anlayamadım ama eskisi gibi değiliz. aramızda uzak mesafeler var. başka biriyle olma ihtimali de çok zayıf hatta sıfır diyebilirim şu aralar. işin anlam veremediğim tarafı da şu ki ilk kendisi mesaj atıyor. sonra ona attığı mesajla ilgili bir cevap yazıyorum. aradan en az 1 gün geçtikten sonra mesajıma cevap veriyor. verdiği cevaplar da içten ve samimi oluyor. hatta konuşmayı devam ettirecek şekilde kendi hayatıyla ilgili ekstra şeyler yazıyor. çevrimiçi olsa bile kesinlikle yazmıyor ve 1 gün sonra cevap veriyor. geçenlerde instada müzkli bir story attım. şarkıyı da ona ithafen atmıştım zaten. 5 dk sonra şarkıya emoji attı. ancak wsaptan yine cevap yazmadı. 1-2 kere sordum neyin var diye bir şey de anlatmıyor. karşı cinsi hiçbir zaman anlayamadım. kesin olarak bittiğinden emin olsam yoluma bakarım. işte tam böyle düşündüğüm zamanlarda bir mesaj atıyor ve ben kendi içimde bitiremiyorum. eskiden görüntülü arayıp 1.5 saat konusan kişi suan bu halde. kendimi sorguluyorum nerede hata yaptım diye bulamıyorum.

Birini tanımak veya en basit haliyle bir konuşma yapmak bile çok sıkıcı geliyor. Mesajlara cevap veresim gelmiyor. Kimseyle konuşasım kalmadı. Eskiden yalnızım diye üzülürdüm şimdi biri yazmasa diye bekliyorum. Bunalıyorum sabri.

Bugün teknik online mülakatın tam ortasındayken korkakça davranıp görüşmeyi sonlandırdım, kaçtım. Cv'im dolu gözüksün diye biraz aşina olduğum şeyleri doldurmanın cezasını köşeye sıkışmalı sorularla karşılaşarak çektim. Daha fazla yerin dibine girmemek ve rezil olmamak için acizce mülakattan çıktım. Adamlara ayıp ettim. Muhtemelen diğer firmalara da beni mimletecekler. Kendimden utanıyorum.

Yılda bir iki kez bu başlıga yazmak için uludağ sözlüğe giriyorum. Her yazdıgımda samimi bir iki insan düzgünce mesaj atar, ekşiciler gibi mesaj kutuma çullanmazlar. Seviyorum burayı.

libidom çok yüksek bu ara maalesef, hiçbir şeye odaklanamıyorum.

Belki sezen aksu ya ayıp olacsak ama biz zaten tükenmişiz.

şu an üzerimde hiçbir şey yok.

bu ülkede kendimi ne zaman sahipsiz hissetsem aklıma deva partisi geliyor, var olsun diyorum.

Gün içerisinde birçok entry okuyorum. Bazı kişilere de kızıyordum. O parti bu parti, o dini savunanlar, dinsiz olanlar vs. diye insanları bu kadar kategorileştirmek neden diye isyan ediyordum okurken.

Fark ettim ki bunu yaparken ben de insanları kategorileştiriyormuşum. insanları kategorileştirenler ve kategorileştirmeyenler olarak. Kendimi kızdığım şeyi yaparken buldum bu akşam.

Anladım ki öfkelenmemin sebebi insanlar değil kendi eksikliğimmiş. Tüm bu insanlar da beni bana yansıtan aynalar.

Ve evet, bu yaptığım şey “insan olmaktan sıyrılamadan tanrıcılığa soyunmak”.

kakam geldi biraz önce.
sıcak ve kokulu osurdum.
götü yakan olandan.

evet alın size itiraf.

Saat akşam dokuzu geçmiş bu başlığa girilen entry sayısı iki.

itirafım şudur, üzülüyorum bu sözlüğün haline. Her ne kadar takmıyor olsakta böyle hissedenler olduğunu biliyorum. Burada kendimizi bir şekilde ifade ediyoruz ve artık kimse okumuyor. Günlüğe döndü resmen.

Hayatıma insan dahil etmekten korkuyorum her anlamda.
Kaygılarımla başa çıkamıyorummmm.

El öptüren yaşlılardan nefret ediyorum. Zorla çocuğuna öp dedenin/ninenin elini bakayım diyen ailelerden de nefret ediyorum. Sanki her yaşlı saygıdeğermiş gibi hah! bir de elini öptürüyorlar. Adam gençliğinde her türlü boku yemiş yaşlanmış ve sırf senden önce doğdu diye elini öpmek zorunda kalıyorsun ne acı.

Bir kaç gün sonra annemle babam gelecek evimize. Tam beş ay oldu görmeyeli. içim içime sığmıyor. Ailenizin kıymetini bilin gençler. Ben ki zamanında annesinin zar zor aldığı doğum günü pastasını bir hışımla yere çarpmış iğrenç bir ergendim. Gerçe ben bipolarmışım sonradan tanı aldım ama sizler beni anladınız sanırım.

Bütün sızlanmalarım boşuna. Ben aslında en başta kendimle savaşmalıyım.

Çoğu yazar beni kız zannetse de aslında erkeğim.

insan sevmiyorum.

Bornova'nın karanlık sokaklarında gece yarısı tek başına dolaşmak korkuttu bir tık. Önüme sağda solda şişe kırıp dengesiz hareketler yapan bir grup çıkmasaydı her şey normal olabilirdi.

Bugün, siyahi ile pisuvarda yan yana işerken ikimizde gayet relakstık. Ne o ne de ben saklama ihtiyacı hissetmedik.

Eşitlik böyle bir şey.

Hiç yüzülmemesi gereken sularda yüzülüyor. Hem çok zevkli hem de çok yorucu. Bu yorgunluk üstümden gitmiyor. Zevkin de anlamı kalmıyor e o zaman neden hâlâ yüzüyorsun ben kadın. Belki boğulsan kurtulacaksın.

(bkz: 45357194)
Az önce baktım sonuç pozitif. bir miktar Mutsuz etti. Biraz da kaygılandırdı.

Hep affeden taraf olmak çok boktan, olmayın.

bazen o kadar sıkılıyorum ki sonra diyorum boşver.

sözlükteki ruh ikizlerimi göremezsem sabırsızlanırım.