bugün

Karnım aç karnım.
şimdi şu an zerdeçallı pilav yemek istiyorum. pilav yapamıyor olmam dışında hiçbir sorun yok. sevgili uyku ya hemen gel ya da sen bilirsin. yavaştan sapıtıyorum çünkü.
Biseksüelim. Ve dün bir kızla tanıştım....
Toplum kurallarınca kötü sayılan alışkanlıklarımın beni kötü biri yaptığına inanmıyorum.
Bi koku var tam olarak ne olduğunu ben de bilmiyorum. Ne zaman o kokuyu birinden alsam, anı unutur o kokunun peşine takılırım bi süre. şuan o kokuyu düşünemiyorum bile ama bende uyandırdığı hisler o kadar güzel ki. Çok özledim o kokuyu keşke duysam birinden veya bir yerden
Eskiden de ruh hastası gibi babamın ölümünü düşünüp düşünüp ağlardım, babam ölmeden önce cenazesini görürdüm gözlerimin önünde. Kafamda yarattığımdan beterdi gerçeği. Şimdi de ruh hastası gibi biri daha ölürse nasıl dayanırım diye düşünüyorum geceleri. Ailemden birilerinin ölecek olduğunu düşünerek yaşamak çok zor.
bi gün böyle olucanı hiç tahmin etmezdim. evet hayatta kötü şeyler olabilir ama her şeyin bu kadar üst üste geliceni tahmin etmezdim. ama bi gün her şey çok güzel olucak ve ben iyi ki gitmişler diyebileceğim. kaybeden onlar olacak.
Insanların bana üzülmesinden nefret ediyorum. Hala tam barışamadım ne kendimle ne hayatımla ama bir şekilde yuvarlanmayı deniyorken niye hatırlatıyorlar ki genelden bir miktar daha kötü olduğunu.
Üniversitede çok yakın bir arkadaşım vardı. Çokta güzel bir kızdı. Evlendik görüşemedik. O eşinin tayini yüzünden yıllarca doğu' nun ücra bir köyünde kaldı.
Sonra 2.tayinde kocası bambaşka biri oldu, şehire geçtiklerinde. Bizim kız boşandı. Evine döndü. Şimdi görücü usulü birisi ile tanışmış ve eylul' de yurtdışına gidiyor evlenip. içim çok burkuldu. Dilerim çok mutlu olur. Şu an çok endişeli. Orada yalnız olacak bir nevi. Zaten yaşadıklarından sonra en iyisini ama en iyisini hakkediyor. Dilerim allah gönlüne göre verir ve çok mutlu olur.
Gidince görüşeceğiz de işte üzüldüm yine de . Bir daha kim bilir ne zaman görürüm.
Hayatta en zor kısımlardan biri eski bir dosttan helallik almak.
Herkes ruh hastası,normalim taklidi yapıyor kapısını tırmaladığımın yerinde.
bir insanı çok derinlerden hissettiğimde, kalbimin yerinde hissettiğimde o da beni hissediyor mudur, o an? hep merak etmişimdir.
Bugün tek başıma bakırköy’e gezmeye gittim evet tek. Telefon rehberime baktığımda aslında aranacak çok da kimsem olmadığını anladım.
Hayata karşı çok isteksizim. insan hayata karşı talepkar olmalı. Aksi halde sürekli geriye gidiyorsun. Son yıllarda üzerime bir "hiçlik" duygusu çöktü. Öyle yaşayıp gidiyorum bakalım ama nereye kadar.

Hayata bakış açım daha farklıydı eskiden. Düşündüm de eskiden hayal kurardım..hayal kurmanın gerçekten insana faydası varmış.
Kendime dahi itiraf edemiyorum. Allah ım sen yardım et.
sanırım çıldırmak üzereyim. yapmak istediğim şeyler var. gitmek istediğim bazı yerler. tabi buralar biraz siyasete bulaşmış yerler. nitekim benim siyasetle falan tabiki alakam yok. sadece olanaklar ve sunduğu şartlar iyi gerisiyle ilgilenmiyorum. lakin çevremden bir türlü onayı alamadım. onların da umrunda değil ideoloji falan. tek dertleri ilerde "sorun çıkarabilme" ihtimali. hamdolsun bugün de çok özgür bir şekilde uyuyacağım.

saat 6. evet uyuyacağım daha. uyuyamıyorum ki düşünmekten. hayatta en çok istediğim şeylerden birini çok özgür bir dünyada yaşadığım için yapamıyorum resmen. çok üzülüyorum gerçekten. çok hem de. gel de atlama şu pencereden.
Dönemimizden nefret ediyorum şöyle 80 90 arasi olsaymış ve orada kitli kalsaymışım.insanlar daha samimi, yozlaşma yok, daha kültürlü, akıllı telefon diye bir meret yok, insanlar arası iletişim üst düzey ve sanat ve sanatçı seviyesi üst düzey.Şimdiye bak bir tarafını aç sanatçı oluyorsun ses yok zaten bir de hiç özelliği olmadan bir tarafını açmadan oradan buradan ünlü olanlar var.Nereye gidiyoruz merak ile izliyorum.
Şuan bol kramalı bi yaş pastanın sadece kremasını yiyorum ve özellikle içindeki çikolata parçacıklarını seçiyorum, biri bu yaptığımı görse şiddetle sonuclanabilir.
içimden geçen şeyleri rahatlıkla kendi Twitter hesabımdan paylaşamadığım için kendime farklı bir Twitter hesabı açtım az önce. Küfür falan etcem o hesapta. Sonra kendi hesabımda öğretmen öğretmen takılmaya devam edicem. YES!
Bu sözlüğe 2009 yılında 14 yaşındayken yazar olarak katılmışım ve utanmadan bir sürü de entry girmişim. 10 yıl sonra, şimdi utanmak nasip oldu. Ama artık yaşım tutuyo yazarım bişiler belki.
Oğlum akşam 8' de uyudu. En geç sabah 6 ' da uyanacak ve ben uyuyamiyorum. Uykum gelmiyor. Sinirlerim bozuldu. Acilen uyumam lazım.
1 yila evlenebilirim.
artık bazı şeylerden daha eminim sadece beni üzen ve haksızlık yapan insanların bi gün hak ettiklerini bulucaklarına tüm kalbimle inanıyorum.
Hayatım bok gibi geçse de ondan gayet memnunum.
Sözlüğe eskiden daha sık girerdim. Girdiğimde de sürekli ilgi çekici bir başlık olurdu entry girme hevesi duyardım, ya da güzel bi entry görüp kafa dengi insanlara denk gelip sohbet etme şansı yakalardım. Önce ayda bir, sonra birkaç ayda bir derken artık yılda 2-3 kere uğrayıp kaçmaya döndü sanırım burayla ilişkim. Hakkında düşünmesem bile, içten içe buraya gelmek için bastıran dürtüyü tamamen yitirmişim. Sol tarafa bakınca sebebi çok aşikar. Moderasyon chat'i çoktan terk etmiş, ipini koparan gelmiş resmen. Post apokaliptik bir senaryodaki, terkedilmiş şehri basan vahşiler gibi tipler türemiş. Saçma sapan başlıklar, küfürler vs.

Eski sözlüğü özlüyorum.
sadece merak için gelmeyin artık!