sözlük yazarlarının itirafları

bana teyze dediler. günlerdir kadının çocuguna elindekini teyzeye ver demesi kulaklarımdan gitmiyor.

Tam olarak istedigim olmadıgı için daha iyisi için calısıyorum ama bu gidişle elimdekini de kaybedecem.

Geçmişte yaptıgım salaklıkları düşünüp kendime sinir oluyorum.

Doğdugumdan beri sahip olmadıgım şeyi küçükken büyük bir olgunlukla kabul ederken büyüdükçe daha da düşünmeye dert etmeye basladım.

Uykumu aldıgım halde sürekli uykum geliyor, tok olduğum halde yemek yemek istiyorum. Biliyorum ki depresyon belirtileri.. Allahım eski yıkık günlerime dönmek istemiyorum sen aklımı koru..

Bu siktimim hattında. Herkes doğru bir ben yanlışım..
Ya ..
Amuna koyayım bari de tam olsun..

Kurşuni renklerle dolu hayat, umutlarım ufacık şeylerle mutlu olmak, mavi ve yeşillerin için de sarıyı arayan bir çiçeğin tohumu gibi.

bir şeyler arıyorum ama ne olduğunu bilmiyorum.

Kalabalıklar içinde yapayalnız bir adamım..

yaklaşık iki saattir aynı şarkıyı dinliyorum.

Her şey güzel olacak.
inanıyorum.

seneler önce lisedeyken hesap açmıştım sonra şifreyi kaybettim mail adresini de bulamadım. Bugün hakkımda yazılanları okudum ve çok duygulandım, dönmeye karar verdim..

Hep haksızlık yapılan insanların yanında oldum. Şimdi ise ben haksızlık yaptığımı hissediyorum, kim kimi korusun?

Bugün kendimi çok güzel hissediyorum.

Bunun ne demek olduğunu yavaş yavaş anlıyorum. Kesinlikle motivasyonla ilgiliymiş. Kendimi sevmediğim için yüzümü de görmek istemiyormuşum.

Sözlüğü terapi niyetine kullanıyorum. Sözlük affetsin.
O yüzden genellikle geceleri giriyorum. Oğlum uyumuş oluyor. Içimi döküyorum.

seneler önce ilk yazar olduğum zaman lisedeydim. bir üniversite öğrencisiyle sözlükten konuşuyorduk sürekli görüşmek istiyordu ben de utanıyordum liseli olduğumu söylemeye bir kere 18 yaşındayım demiştim. her kimsen senden çok özür diliyorum.

Batman diyemiyorum sözlük. Otobüs firmasından şehrine kadar nerede bi “batman” yazısı görsem “betmen” diye okuyorum.

Bugün herkes bi beni tersliyor, tavırlı tavırlı konuşuyor. Naptım ben amk.

hayatta ne boka yaradığımı bilmiyorum. şuana kadar keşfettiğim bir yeteneğim yok.

genelde kötü hissettiğimde buralara geliyorum. hayatım yolundayken aklıma gelmiyorsun seni kullanıyorum sözlük. iyi olana kadar takılıp gidiyorum sonra aklıma bile gelmiyorsun.şimdi yeniden mutlu olup kıçına tekme basmayı bekliyorum.

BÜYÜK BiR FIRTINADAN ÖNCE son sakin günlerdeyim sözlük.

Ok yaydan çıktı, bakalım rüştümüzü ispat ederken neler gelecek başımıza.

iyi ki kız doğmamışım çabuk kandırırdı piçler.

sanıyorum bu hayata trip yemek için geldim. kabul, çok ince düşünen bir insan değilim. sürekli bir malzeme veriyorum tribe. düşünüyorum da keşke bu kadar umarsız, sorumsuz, umursamaz biri olmasaydım. her şey daha mı güzel olurdu bilmiyorum, belki de bu kadar sık laf yemezdim. karşındaki da senin tam aksine çok ince düşünceli, incelik bekleyen biriyse geçmiş olsun.

down sendromlu kücük bi müsterim var. beni ne zaman görse vay vay vay diye gelir sarılır aman da aman diyerek yanaklarımı sıkar burnumu sever. sarılır bıraktıramayız zorla ayırırlar. kaç gündür görmüyorum. sevilmeyi özledim.

silkemedikleri bir kulağımın arkası kaldı, hala empati peşindeyim. tanrım beni baştan yarat.

Çok umutsuzum. işsizlik insanı yiyor.

Su sıralar pek uyuyamıyor ve sık sık uykumdan uyanıyorum geceleri. Ben ki saat en gec 11de yatıp deliksiz uyku ceken insanımdır.
Bu hali biliyorum cunku daha önce de cok yasadım. stres yapınca bir seyleri kafaya cok takınca tezahuru bu oluyor benim bedenimde.
2 3 sene oncesine dönüyor gibi hissediyorum kendimi. O zamanlar yasayıp icimde bastırdıgım her sey acıga cıkıyor ve engel olamıyorum.
Ben acılarımı , sıkıntılarımı , sorunlarımı hep derinlere ittim bastırdım yuzlesecegim gune kadar hatırlamamaya calıstım. Inkar etmedim tabi ama gormezden geldim. Hayatımda asamadıgım ben var oldukca benimle gelecegine inandıgım sıkıntılarım var ve ne zaman bir sey icin stres yapsam hepsi bir anda beynimi ele gecirip ' bak biz hala burdayız bizi unutamazsın diyor ' sanki. Oysa unutmus gibi yaptıgımda daha mutlu olabiliyorum.
En garip olanı ise icimde fırtınalar koparken etrafımdaki insanların bundan bihaber olmaları. Hep dert dinleyen , insanlara yol gosteren bir nevi akıl hocası olan , guzin abla gorevi goren ben oldum ama kendim kimseye dertlerimi acmadım soyle bir etraflıca anlatıp icimi dokmedim. Anlayamayacaklarını dusunuyorum.
Biliyorum cunku bana benden baskası care olamaz. Yine de her seyin cozumu ben de ancak ben bas edebilirim .
Dibine kadar acısını yasayıp o sıkıntıları bertaraf etmeyene kadar ara ara yüzeye cıkıp kendilerini hatırlatıyorlar ve ben bundan cok rahatsızlık duyuyorum. Su an herhangi bir seyler yuzlesip icimden atacak takatim yok. Sanırım yine en derinlere itip erteleyecegim.
O zamana kadar tek istegim uyumak.

Ben olmayan veya bana ait olmayan bir hayatı yaşıyorum kimim ben.