bugün

Sözlüğü dert duvarı olarak kullanıyorum. Annem babam bile beni sevmezsen, artık gitse de kurtulsak diye dualar ederken çevremdekilere derdimi anlatmak o kadar boş geliyor ki.
burda da herkes bu muhabbeti yapıyor mudur bilmiyorum ama 6. nesil hesabım vardı sözlük. kürt türk muhabbetina çizdiler. sonra bi heves tekrar hesap aldım 8. nesil olmuşum. bugün ilk defa gördüm ki 11. nesil varmış. sözlüğe arada öylesine girdiğimden farketmedim. bu sözlük mü her ay bi nesil atlatıo yoksa yıllar mı çok çabuk geçiyor ?
Yıllardır birlikte olduğum arkadaşlarımla buluşunca artık yapıcak bir şey bulamıyoruz sözlük hatta konuşmaya bile gerek duymuyoruz hepimizin hayatı monoton zaten birbirimizin her şeyini biliyoruz hayat çok sıkıcı olmaya başladı. Bugün yeniden farkettim. haftaya finallerde başlıyo zaten. sadece uyumak istiyorum . müzik bile mutlu etmiyo şu an...
Eğer ki bir gün sıklıkça kullanılan bir sitenin sahibi olursam üye olan herkesin şifresini emailini bir yerlerde arşivlerim. Elbet bir gün işime yarar.

Sırf benim gibi biri böyle düşünüyordur diye de güvenliği olmayan sitelerde sallama şifreler kullanıyorum.
yorgunum birazdan da uyurum herhalde.
Doğum günümü bir tek google hatırladı .
Şu anda dayımla teyzemin evindeyim.. Bu gece burada kalıcam da tv izliyorlar, ne muhabbet ne bişey vat.. Teyzemle konuşuyoruz da dayım 5 yaşındaki çocuk gibi televizyona kilitlenmiş durumda.. Star'da medcezir izliyor; reklam girince fox'ta Karagül'ü açıyor... Ne bileyim garip yani..

Yapacak şeyler için öneri arıyorum.. En azından mesaj atın da muhabbet edelim; yeni insanlarla tanışmak hoşuma gidiyor sözlük..
Alkoligim.
sokak lambaları aniden söndü, yetkilileri aradım hemen onardılar. hizmet dediğin böyle olmalı.
Deniz sezonunu açtım, harikaydı! Yarın bi daha.*
hala düşünme aşamasındayım karar vermede son 5 günüm kaldı. acil uzmanlığı mı aile hekimliği mi... gelecek 30 yılımı etkileyecek karar...
Sözlükte benim üzerime oynayan bir arkadaş var gibi hissediyorum. Ama hayırlısı.*
Seks yapmadan duramiyorum sozluk.

Iste bunlar hep seks.

Edit: saka saka.
yardım etmeyi cidden seviyorum. hobi gibi bişey.
Ne yapmak istediğimi gerçekten bilmiyorum..
Hepinizin a.mına koyahahahhhahhah.Bunu yazmam lazımdı gençler,içimdeki trolle söz geçiremedim.Bir gün yazarlığımı tamamen ele geçirecek diye korkuyorum.
ilk gece korkum var ve bu başıma iş açacak diye çok korkuyorum.
Kürtçülük yapmadan önce ciddi olarak hayranlarım vardı.. Gerçekten ya, "her yazdığını okumak zevk veriyor" diyen dişi hayranlarım vardı.. inbox hiç susmazdı ama kürtleri savunmaya başlayıp, ucundan da olsa siyasete bulaştığımdan beri gelen tüm mesajlar ya küfür, ya hakaret ya tehdit... Şu an muhabbete devam eden 2-3 kişi var ki onlar da beni tanıyor; kürdistan'ı ve pkk'yı destekleyecek kadar iğrenç, tiksinç, şerefsiz olmadığımı biliyorlar... Ama her kürdü terörist diye muamele edip, hakaret etmeleri zoruma gidiyor bir Kürt olarak... Ben de onları sinir etmek için yazıyorum boyle..
benim de yaptığım şerefsizce şeyler olsa da, geçmişe baktığımda şerefsizlerin yaptığı şerefsizliklerin benimkinden daha çok ve daha can yakıcı olduğunu görüyorum.
siyaset bilimi öğrencisi iki arkadaş olarak türkiye'de komünist devrimin yapılıp yapılamayacağını tartışıyorduk.
uzun süre bunun üstüne kafa yorup, olurdu olmazdı derken
" abi bu ülkenin askeri, polisi, polisten önce döven esnafı var. ne devrimi?! " diyerek tartışmayı tarafımca noktaladım.

günden güne kendimi tanıyamıyorum.
oloooom hepinizin hayalindeki kariyo ayarladım. bütün arkadaşlar büyüksün abi diye elimi öpüyor.
şu aralar sadece yazmak istiyorum arkadaşlar. yazmak ve okumak.. farklı deneyimler kazanmak.. etrafa anlamlı ama bir o kadar da attığım bakışların sebebini yazmak.. dile getiremediğim şeyleri yazmakk... içimde bu kadar yazma aşkı doğacağını hiç tahmin etmemiştim ama hayat işte nolucağı belli olmuyor.. derdim varmı diye objektif olarak bakıcak olursa yokk ama haz alamıyorum hiçbişeyden evet doğru tanım bu olsa gerek.. haz alamıyorum. arkadaşlarınla oturup 2 kelam sohbet ederken bile bir sigara yaktığım vakit dalıyorum kendi derinlerime.. durup durup nerdeyim nolucam diyorum.. nereye kadar diyorum.. belki de bulunduğum ortamdır beni böyle yapan.. ama size şunu tüm samimiyetimle ve gerçekciliğimle söylüyorum canımı çok yakıyor bu durumm.. içip içip ağlamak istiyorum ya insan içten içe ağlamayı özlermi yahu ! psikoloğa ihtiyacım var sanırım.. değişken düşüncelerim üzerine düşünmemi sağlıyor.. tanrım kendimle yarışıyorum kendimle çelişiyorum ya! beni intihardan alıkoyan tek şey dini inancım ve çok az kalan aklım. budur yani. yaşamak için bir sebebim yok.. düşündükçe anlıyor insan. annemi babamı özledim. babamla var olan eski kavgalarımı özledim.. yaşaran gözlerimi silmeyi özledim. ağlamak istiyorum
kendimi sürekli olumsuz bir şekilde eleştiriyorum. hatta bunun için bahane arıyorum ve buluyorum rahatlıkla. kendimi huzurlu hissettiğim zaman kendime hakaret etmiş gibi oluyorum.

kendini sürekli kötüleyen kişilerin hasta olduğunu biliyorum. işte bildiğim halde normal bir kişi olmak için çabalamıyorum. zaten bütün sorunlarımın kaynağı da "çabalamamak". keşke babam gibi kararlı, hırslı ve çalışkan; annem gibi cesur ve ağabeyim gibi rahat olsaydım. hayat ne güzel olurdu benim açımdan.
o kız vermis sozluk..
Su içmeyi unutuyorum bazen gece yatarken aklıma geliyor çişim gelmesin diye içmiyorum. böbreklerim iflas edecek bu gidişle.