bugün

göt gibi ortada kaldığında "ben çok yalnızım ağbi" diye zırlayan adamdır.
kabuğunu çekilmiş,kendi kendine yetebilen insan modelidir.
genelde insanların ona yaranmaya çalıştığı insandır, ama olmayabilir de. benim galiba ama bu çok subjektif olurdu.
zaman zaman kimseye ihtiyacım olmadan yaşayabilirim demeyi trip değil meziyet olarak görebilmeyi başaran insandır. velhasıl kelam hayatlarımızın bazı dönemlerinde ihtiyaç duyulan kimseler yanımızda olmayabilir. bu durumda entry başlığımızın tribinde yaşayabilme meziyetini önceden tecrübe edip geliştirmiş olmak, iyidir.
bir yere kadardır. bir zaman sonra herkes birine ve bişeylere ihtiyaç duyar.
bir gün ihtiyacı olduğunu hissedecek insandır.
- nereye kadar 31 aslanım?
aslında ihtiyacı olan insandır. (bkz: kendimden biliyorum)
muhtemelen o hafta 'yalnız mutlu insan' tarzı konulu bir film izlemiştir. zaman geçtikçe yersiz düşüncelere kapıldığını anlıyacak olan insandır.
Tipini beğenmediği insanlara ihtiyacı yoktur. Oysa ki bir Kıvanç Tatlıtuğ bir mehmet günsur olsa hiç de öyle yalnız kurt havalarında takılmaz.
arkadaslik bağlarina önem vermeyen insandir.
Biraz benimdir. Kimseye ihtiyacım yok demem büyük bir laf o ama kolay kolay kimseden yardım istemem ve hayatımdan biri eksildiğinde en kötü 0 a düşerim eksiye inmem. Kendimi yalnızlığa endekslediğim için hayatıma girenler artı olurlar ancak. uzun süre sıkılmadan tek yaşayabilirim. Kimseye neden iyilik yapmadın demem kötülük yapmasınlar yeter.
Ihtiyac duysa bilE birisinin olmayacağını düşünen insanlarin sığındığı durum. Belki adi güçtür, bilmiyorum.
ihtiycım var elbet ama onlarsız da yaşayabilirim. Ailem hariç tabi burda.