keşke çocuk olarak kalabilseydik

dışarıda yağmur yağıyor, yaz yağmuru...
keşke çocuk olsaydıkta yine ıslanabilseydik korkusuzca..
hasta olacağımızı annemizin bize kızacağını düşünmeden , herşeyi göze alıp iliklerimize kadar ıslanabilseydik korkusuzcaa..
keşke çocuk olarak kalabilseydimde tek derdimin oyun oynamak olsaydı...keşke çocuk olsaydımda ;;
bebeğimi gezdirebileceğim tekerlekli bi arabamın olmasını istemek olsaydı,
ip atlayabileceğim bi ipimin olmasını istemek olsaydı,
düşeceğimi düşünmeden ayaklarım ağrıyasına kadar koşabilmeyi istemek olsaydı,
bi yerde salıncak görüp kimseye kaptırmamak için koşarak ona binmeyi istemek olsaydı,
sallanmak,
her göğe yükseldiğimde göğe dokunabilmeyi istemek olsaydı,keşke çocuk olsaydımda tek derdim oyun olsaydı, keşke hiç büyümeseydim büyümeseydim de yalan yüzleri tanımasaydım, çocukluğumdaki gibi herkesin masum olduğunu düşünseydim, yalan nedir bilmeseydim...

keşke büyümeye bu kadar heveslenmeseydik.

insanların menfaatlerine ulaşmak için birbirini ezip geçtiği, ruhları paramparça ettiği günümüz dünyasında masumane, iç çekiş dolu istek.

(bkz: bir sözlük yazarının dramı)

(bkz: çoçuk düşlerimiz yok artık)

masumiyetimizi, insanlara güvenimizi kaybetmezdik. küçük şeylerden mutlu olabilirdik ve hayaller kurmaktan korkmazdık.

--spoiler--
eskiden neşemiz vardı
gülümserdik hergün
uzaktaydı hüzün
hayallerimiz vardı
uçurtmalar geçen içinden
cumartesi öğlen
boyalarımızla oynardık
rengarenkti herşey
karanlığı boyardık

ve birden büyüdük aniden
ve birden küçüldü hayaller

büyüdükte sanki ne oldu
çocukluğu unuttuk yalanlara boğulduk
büyüdükte sanki ne oldu
umutları kuruttuk savaşta vurulduk
büyüdük aniden
büyüdük aniden

koşardık bayırlarda
ağaç evler kurardık
bedavaydı çiçekler taçlar yapardık
düşsek bile olsun
yeniden kalkardık
acıtmazdı hayat

ve birden büyüdük aniden
ve birden küçüldü hayaller

büyüdükte sanki ne oldu
çocukluğu unuttuk yalanlara boğulduk
büydükte sanki ne oldu
umutları kuruttuk savaşta vurulduk
büyüdük aniden
büyüdük aniden

ve birden büyüdük aniden
ve birden küçüldü hayaller
ve birden uzaklaştı gökyüzü
ve birden gömüldük dertlere

büyüdükte sanki ne oldu
çocukluğu unuttuk yalanlara boğulduk
büyüdükte sanki ne oldu
umutları kuruttuk savaşta vurulduk
büyüdük aniden
büyüdük aniden
büyüdük aniden
küçüldü dünyamız
--spoiler--

yanlış anlaşılmasın şarkının adı keşke çocuk kalabilseydik değil ama, bana onu anlatan birşey. büyüdükte ne oldu? keşke çocuk kalabilseydik. 23 yaşındayım 24 olucam 25, 26, 28, 32,35, 40 sayıların yaşların bir anlamı olmayacak çocukluğu saflığı temizliğide kalmıcak. bir yerde okumuştum hayat biz yaşarken yada yaşadığımızı sanarken bize olan şeydir diye. o misal. keşke çocuk kalabilseydik büyüdükte ne oldu?

edit: spoiler içindeki sözler için ogün sanlısoy - büyüdük aniden.

Keşke hep çocuk kalsaydım ve toprağı karıştırdığımda,kuşları okşadığımda,kumdan kaleler yaptığımda,çamurla oynadığımda sadece ellerim kirlenseydi.

Büyüdüm. Hayatın acımasızlıklarından saklanmak,hep çocuk kalmak istedim. Bir saklambaç oynarcasına hayattan kaçıp bir köşede saklanmak. Yarının varlığından haberi olmayan,uçurtmasını uçuran, bir şekere dünyayı bile değişebilecek küçük bir çocuk olmak.

Her çocuğun kurduğu gibi ben de kendi kurduğum o pembe dünyada yaşasaydım keşke sonsuza dek...Siyah dünyanın kapıları hiç açılmasaydı bana...O pembe dünyada dünya sonsuza dek benim etrafımda dönseydi keşke... En büyük derdim oyuncağım olsaydı... Hep o kadar içten saf ve korkusuz kalabilseydim hayatın karşısında keşke.

Keşke hayatımın en büyük ihanetini büyümekle çocukluğuma yapsaydım. Keşke büyümeseydim ve dünya kirlenmeseydi benim için. Keşke kötü şeyler üst üste gelmeseydi.Keşke bir an önce büyümek isterken, hep çocuk kalmak ister olmasaydık. Keşke hayat bu kadar etobur olmasaydı.

Hayata hep 'keşke' diye başlıyoruz..Çünkü keşkelerimizin içinde gizlenmişiz biz. Hayat bizi 'keşke' lerle saklıyor 'keşke' lerle büyütüyor 'keşke' lerle avutuyor. Keşke hayata sorduğumuz sorular cevapsız kalmasa, hayatta keşkelere yer vermesek. Keşke hep çocuk kalabilsek.

Her gün yeni bir şeyler öğrenmekten bıkmayacaksam; küskünlüklerim sadece birkaç dakika sürecekse; ninemin elini öpüp kuru bir hatır sormayı, onunla diz dize oturup saatlerce konuşmaya değişeceksem; görmek istediklerimi görmeyip, duymak istediklerimi duymayacaksam; Kar tanelerinin usul usul yüzüme değmesiyle neşelenmeyecek, yerde birikmesine sabırsızlanmayacaksam, avuç avuç soğuktan moraran ellerime aldığımda gülümseyerek seyretmeyeceksem; ve yüreğim sadece bana iyilik edenleri içine alabilecek kadar küçülecekse, büyümek istemiyorum, çocuk kalmak istiyorum!... Hem de yaşım ne olursa olsun, hep çocuk kalmak istiyorum!