kalbi atsın yeter

(bkz: nefes alsın yeter)

oldukça sıradan ve saçma bir dilek. tamam incinmişliklerin ardından insan böyle bir cümle savurabilir ama doğruluk payı yok. evet yumruk kadar, evet sol tarafta atıyor ama ya içi boş ise ? ya içinden geçirdikleri ile alakası yoksa o ritmlerin. ha konu sadece duygusallıktan dem vurmaksa yine saçma. mantıksız bir duygusallık neye yarar ki? hayatımız boyunca duygularımızla hareket etsek, insanlarla böyle iletişim kursak ne beklentimiz olur ki yaşamdan? bomboş günler, bomboş geceler !

her insanın bir kalbi vardır zaten. önemli olan o kalbin kimin için, ne için ve ne kadar attığıdır. önemli olan o kalbin içine alabildiklerimiz ve kalbimizden verebildiklerimiz arasındaki dengeyi kurabilmektir. kalbinin attığını hisseden bir insan herkese cesurca açmalı ama her kişiyi içeri almayacak kadar da seçici olmalı. ne ile? elbette mantığı ile. hayatına yön vermeli kusursuzca. hiç korkmadan, yorulmadan, usanmadan yoluna devam edebilmeli. kırsa da kırılsa da bu böyle olmalı. çünkü aldığımız her nefesin bir değeri var. her nefes yeni bir umut, yeni bir sayfadır bizler için!

ayakları yere değsin yeter kıvamında.