bugün

(bkz: faturada isim soyisim kısmında kendi isminin olması).
Bir zamanlar delicesine vakit gecirdigin Oyuncaklarla oynamanin ufak ufak keyif vermemeye basladigi zamanlar.
sikim kalktığında büyüdüğümü anlamıştım, hey gidi günler...
"sen de 300 lira var mı diğer ay vereyim" dedikleri zaman.
tuvalette işi bittikten sonra "anneeeeğğ bittiiğğ" diye bağırmayı bıraktığı zaman...
A2 izlediğimde aradan 15 yıl mı geçmiş dediğim an.
Artık birşeyler yapmaya ihtiyaç duyduğu andır. Hayatı laylaylom yaşamanın ötesi görmektir.
Max yerine, magnum aldığı andır.
bayramda el öptükten sonra harçlık alamadığı an.
bazen en yakin dostundan bazen kendinden cok sevdigi ilk askindan yedigi ilk kazikta buyur insan.

Iste o zaman anlar bu hayatta cani olarak saydiklarina bile guvenmemesi gerektigini.
ben çıkıyorum gece ne zaman döneceğim belli olmaz dedikten sonra "gelince gürültü etme" yanıtını aldığım an.
Evliliğe sıcak bakmaya başladığı an .
kafasından intihar düşüncesi geçtiği hayattan hiç zevk almadığı andır bana göre.
laylaylom yaşamanın, hayatı tiye almadan, düşüncesizce sorumsuzca yaşamanın doğurduğu kötü sonuçların; üzüntüleri, pişmanlıkları beraberinde getirmesiyle birlikte yapılan hataları "ulan ben bunu nasıl yapmışım?" diye düşündürten anlardır.
Markette bir ürüne parası yetmeyen bir çocuğa al hadi benden olsun denildiği an, anne-babanın her şeyi size danışmaya başladığı an, bir başkasının kızının canınızı yaktığını annenizin dizine yatarak anlattığınızda annenizin sadece saçınızı okşaması ve bir teselli cümlesi kurmaması. Çocuklukta bu olunca anneler genelde geçer, kimler gelir kimler geçer der.fakat demediklerinde büyümüş oluyorsunuz. isteseniz de istemeseniz de.
Arkadaşlarının evlilik davetiyeleri gelmeye başlayınca.
Yaralarını kendisinin sardığı andır.
Hasta olan anne ve baban ile uğraşıp onların derdinden kendini yiyip bitirdiğin gün büyüdüğünü anlıyorsun. Çocukluğunu çok özlüyorsun. Mutlu mesut tek derdimin yarın okul olduğu günleri hatırlıyorsun, o günlere dönmek istiyorsun ama imkansız olduğu aklına geliyor.
Kısacası büyümenin güzel birşey olmadığını anladığın gün, büyümüş oluyorsun.
sana abi demeye başlarlar, akıl danışır gibi yapıp trollerler.
Ben her şeyi kendi başıma yapabilirim dediğim ve kendimde o gücü bulduğum an büyüdüğüm andır.
Akşam ezanından sonra eve gec kalınca annenin iki dakikada bir arayıp nerede kaldın diye sormamaya başladığını farkettiğin an olabilir.
gece mesaisine kaldığın o yorucu günün sabahı erken saatte işten eve geldiğinde ananı babanı kardeşini yataklarında mışıl mışıl uyurken görmenin verdiği izahı tarifsiz iç huzuru tattığın andır.

en azından edirne'de böyleydi. şimdi eve geliyorum kapı duvar. bu güzel anılar yerini her ay başı otomatik olarak banka hesaplarına yatan paralara bıraktı ne yazık ki.

ayrı kalsak da yük yine omuzlarda.
para kazanıp gönlüne göre harcayamadığın zaman.
biber dolmasının biberlerini de yediği an.
Cnn türk programları izlediği ana tekabül ediyor.