bugün

görünce gülme tutmasıdır. adam görmesin diye gülmeyi belli etmemek için herşey yapılır

başlık başıma kalmış....
arkadaşımın o kadar da kara olmadıgını anladıgımız gündür. komik anılardı...
annem 55 yillik hayatini kucuk yerlesim yerlerinde gecirmistir ki oralarda pek zenciye rastlanmaz.

unuversite yillarimda eskisehire geldi. birlikte geziyoruz carsida. o sirada bir zenci, gozlukcuye girdi. annemin daha once gormedigini bildigim icin hemen soyledim.

ama adam dukkana girdi coktan. vay ben neden soylememisim gorur gormez. benim yuzumden kacirmis zenciyi.

- annecim, dedim. uzayli degil sadece bir zenci. bir suru goruruz daha.

annem hirs yapmis olacak ki bekledik dukkandan cikmasini adamin. dukkan yolun karsisindaydi allahtan da dukkana girmedik adama bakmak icin meraktan.

zenci cikti, annem de ilk kez zenci gormesinin, kendisinde, bekledigi etkiyi yaratmamis olmasindan dolayi olacak ki sunlari soyledi:

- e o da bizim gibiymis.