bugün

Hayattan soğuyan, ununu elemiş olan insandır..
Hayatın sahne arkasına itelediği tiptir. Kader çizgisi kısadır ve pek aktif olamaz.
aa ben ne güzel anlattınız öyle..
Aklinda ki bircok seyi gerceklestiren ya da ne yaparsa yapsin hicbir istedigi olmamis hicbir isi yolunda gitmemis insan turudur.
Belli bir yaşı geçince olan...
yaa ben bu aynı ben bilmem ne diyenler 20 li yaşlarda falandır maks.Üzücü.
yoksa yoktur ya kendimizi zorlamayalım.
amaçlarını sorgulasın.

boş boş yaşıyonuz sonra depresyona giriyonuz. derdini siktiklerim.
ne anlar ki insan o şekilde yaşamaktan.

acilen oturup düşünülmeli.
eskiden ufacık şeylere bile heyecanlanıp mutlu olurken sonunda ne anlamı var şekline evrilmesi üzücü.
tam anlamıyla hiçbir şey yapmamaktır. kaç senedir motosikletim bile otoparkta çürüyor. ne geziler yapmıştım, artık hiç binesim yok, satmakta içimden gelmiyor. sporu da bıraktım. kamp olaylarına da gitmiyorum. denize de gitmiyorum. tam olarak stand by da kaldım. iş yok, para yok. zorunlu olmadıkça evden bile çıkmıyorum.
"Bir yurt bulamadım baktığım yerde: her şehrin huzursuzuyum, her kapının ayrılığı."
(bkz: kim bu yakışıklı)
Kalbi kırılmıştır.
(bkz: Tükenmişlik sendromu)
Çıkmayan candan ümit kesilmez mottosuyla yaşamaya devam eder.
Umutsuzluk içine düşen insandır. Çevresindeki bir çok kişi gibi asık suratlı olur ve emeklilik yıllarını beklemeye başlar. Hayallerini kaybeder ve çocukluk enerjisine veda eder. Üçüncü sayfa haberlerini okur ve bunlar benim başıma gelmedi diye sevinir Sonunda ise enerjsini kaybeder ve hayallerine veda eder. Hevesini kaybettiren, enerjisini bağlayan etkenleri teşhis etmesi ve Gülüşüne ve enerjik yıllarına tekrar kavuşma çabası içerisine girmesi gerekir.
Sokaktaki aç, susuz canları, sorumsuz ve sorunlu ebeveynlerin dünyaya salıverdiği masumları ve daha bin türlüsünü görüp düşündükçe değil hiçbir şeye nefes almaya bile hevesim kalmadığını hissediyorum.
Dünya, biz hassas kalplere fazlasıyla cehennem.