eski sagopa kajmer i özleyen dinleyici

lise yıllarımda herşeye, herkese tercih edilebilecek adamdı sagopa kajmer. şimdi yok, bilmiyorum ama nedense ne sempatim kaldı ne de dinleyebilecek bir tahammülüm.

bir pesimistin gözyaşları, romantizma gibi türkçe sözlü rap müziğin en kalıcı eserlerini piyasaya bırakmış sagopa kajmer'in asıl hayran kitlesidir. bu kitle şu anki sagopa fanlarıyla kıyaslandığında hem daha fedakar hem daha bilinçli hem daha elit bir kitledir. sınıf ayrımını pek sevmem fakat şu andaki bilinçsizlik biraz da yunus özyavuzun eseri. kendini dogmatik bir role büründürdüğünden beri kitlesi yalnızca onu öven ve eleştiremeyen insanlardan oluşmaya başladı. bu olay sagopa'nın daha da basit ve efektiflikten uzak eserler vermesine yol açtı. 6-7 yıldır dinlemekten bıkmadığım şarkıları olan bu adamın son yıllarda yaptığı şarkılarını en fazla 4-5 kere dinleyip köşeye bir yere bırakıyorum ve bir daha açıp dinleyesim gelmiyor.

uzun lafın kısası bu kitle şunları özlüyor:

(bkz: romantizma)
(bkz: drama yolları)
(bkz: kendime sarılır donarım)
(bkz: nedense)
(bkz: karikatür komedya)
(bkz: geçmişi gölgeye teslim ettim)
(bkz: analiz)
(bkz: didaktik kitaplar)
(bkz: vasiyet)
(bkz: kürdan kollar)

sagopa kajmer bir pesimistin gözyaşları ve romantizma albümlerinden sonra bitmiştir kanımca. başyapıt albümleri erken gelmiş ve şu an gittikçe bayatlaşmaya başlamıştır. siz de benim gibi sıkıldıysanız yeni sago'dan şanışer ve mozole mirach gibi rapçileri tavsiye ediyorum.

(bkz: ikimizi anlatamayan birşey)
(bkz: gittikçe kötüleşen rapçileri tanıma senesi)