ben bu yazıyı bakkaldaki kıza yazdım

2009 yılıydı ilk karşılaşmamız.ben dersaneden gelirken o okuldan geliyordu.sanırım lise 2 ya da lise 3 öğrencisiydi.bizim evin arka sokağında oturuyodu.dersane bizim eve 40 dakikalık bi mesafedeydi ve tek vesaitle gidiliyodu.soğuk bi gün dersaneden çıkıp bizim oraya giden otobüse bindim.oturduğum koltuğun bi ön koltuğunda oturuyodu.acaip dikkatimi çekti.yol boyunca onu izledim.artık inme vakti gelmişti bi de baktımki aynı yerde indik.otobüs durağından eve yürüme mesafesi yaklaşık bi 10 dakika kadardı.bile bile yavaş yürüyordum ne tarafa gideceğini merak etmiştim çünkü.artık eve 100 metre bile kalmamıştı,o hala önümde yürüyordu.ben evimizin önüne geldiğimde onun arka sokağa doğru gittiğini izledim sadece.ne tanışmak ne konuşmak geçmişti aklımdan ilk defa görüyodum sonuçta.günler sonra oturduğu eve kadar öğrenmiştim.o sene boyunca en az 10 defa dersaneden çıktığımda aynı otobüste karşılaştık ve her seferinde sadece arkasından yürüdüm,bir türlü konuşma cesareti bulamadım.

2011 yılı.üniversiteyi şehir dışında okuyorum.1.sınıfı bitirdim ve şu anda evimdeyim.o kız mahallemizin bakkalında işe başlamış.okul döneminde eve geldiğim zamanlar bi kaç kez karşılaşmıştım yine onunla.artık birbirimize göz aşinalığımız vardı.o da benle tanışmak ister gibi bakıyordu.geçenlerde bir gün bakkala gittiğimde yanıma gelerek kolumdaki dövmenin anlamını sordu.benim yapamadığım konuşma atağını o yapmıştı.aslında gereksiz bir çekingenlikti bendeki.o günden sonra bakkala her gidişimde selam veriyorum ama henüz ismini bile bilmiyorum.

ve şu anda en önemli sorun ben üniversiteden sınıf arkadaşıma deli gibi aşığım.o da biliyor bunu ama sadece arkadaş olabilceğimize inanıyor.ona olan sevgimden vazgeçemiyorum bi yandan da geçmişte hayatıma girmesi gereken o kızla her gün karşılaşıyorum.sonuç olarak neyin ne olması gerektiğini bilemiyorum.