belli bir yaştan sonra aile ile yaşanılmaması

sürekli gözleri üstünüzde olan attığınız her adımı takip eden bir aileniz var ise bir süre sonra kafanızda bu düşünce oluşuyor, ya da bende öyle oldu bilmiyorum.

30 lu yaşlarda ve bu durumdan şikayetçiyseniz haklı,

20 li yaşların başında ve bundan şikayetçiyseniz ergen,

olduğunuzu gösteren ifadedir.

doğru bir düşüncedir. onların küçük çocukları olunduğu sürece birey olmak zorlaşacaktır.

19 yaşında evi terk eden genç.

Bir yaştan sonra doğal karsilanmasi gereken durumdur. Dogru yanlis ayirt edebilecek yasa gelmis afedersiniz eşşek kadar olmuş birey için gerekliliktir.
En güzeli evlenip ayrilmak tabii.

(bkz: 18 yaşından sonra aile ile yaşanmaz)

Aynı semtte oturun ister hergün gidip gelin ama ayrı olun. Bi yerden sonra kırıcı olmaktansa mesafe iyidir.

bu bir kaçış değil başka bir şey değil öyle büyüklerin dediği gibi zırvalamak da anlamsız ama olmuyor ya göt göte olmuyor belli zamandan sonra hele ki anne veya baba malesef kötü bir çocukluk geçirip hala psikolojik kalıntılar taşıyorsa, küçük şeyleri kafaya takıp herşeye sinirlendiği bu akşam öylesine "iyi ki eğitimim yolunda gidiyor başka bir şey kolay kolay sinirlerimi bozamaz" dedim bunun üzerine dedemden başlayarak ailenin bütünlüğünden, evden, barktan dem vurmaya başladı kızar bir şekilde. Her şey zamanında güzel ne kadar uzuyorsa o kadar suyu çıkıyor ben diyorum Hanya o diyor Kenya.

(bkz: başında baykuş gibi dikilen kardeş)

Özellikle 20 yaşından sonra aileyi anca akşam oturmalarında görmek gerekir.
Çünkü sende artık bir bireysindir ve birine bağlı olmak hayatını olumsuz etkiler.