bugün

umutsuzluk üzerine bir kitap. kaybetmek üzerine. ama büyük bir ihtişamla, kumarda, büyük bir içsel ileri sürüşle kaybetmek. her şeyi, hiçbir şeyi... ya da kısaca hayatı kaybetmek. onun için / sevdiklerin için savaşırken.

cohen, der ki,
"
bir insanın doğasındaki en özgün şey genellikle en umutsuz olandır.
bu yüzden yeni sistemler yaşamın acısına katlanamayan kişilerce zorla yerleştirilir dünyaya
"

gerçekten, ne zaman yaratıcı oluruz?
kendimizi bir şeylere adarız?
bu bir ihtiyaçsa, tam olarak dinamikleri nelerdir?

umutsuzluk... acı, üzüntü... ne derseniz deyin.
zorluklar ve imkansızlıklar sayesinde olgunlaşan bir varlık insan. bu kimi zaten imkansız aşklar oluyor, kimi zaman ulaşılamaz mutluluk.
ama sürekli bir arayış "zorluktan kaçış" arayışı.. hatta bazen doğrudan "zorluğun" arayışı.

ya da umudun kovalayışıdır bu. içinde umuttan çok, umutsuzluk barındıran bir arayış.
leonard cohen in loser edebiyatina kazandirdigi kitabi.
Kaybedenler klübü kayıt listesinde ilk sırada olmasa bile üst sıralarda ismimin geçeceğine inandığım liste. Boşver, zaten hayat beni hiç anlamadı ki.
(#253358)
ismini cohen'in kitabından almış,
bir suede şarkısı..
suede solist'i brett anderson'a sorulduğunda
`kitaba hayran kaldığım söylenemez,
ismi çok güzel o yüzden kullandım` dediği (bkz: halt etmişsin sen)
hayatlara mal olan kitap..
cyrano de bergerac dan..

ölmeden hemen önce...

moliere dahi ise christian güzeldi..

(bkz: ben de güzelim)
..görkemli de yokederler.
-bana neden bakıyorsun F.?
-sana yeteri kadar öğrettim mi diye düşünüyorum.
(görkemli kaybedenler-l.cohen)
leonard cohen:Tekrar biz olduğumuzda hatırlarız bunu, belki de bir daha asla biz olamayız.
catherine tekakwitha'nın, azizelerin, sapkınların, irokualar'ın, soluk benizlilerin, derisi kızılların, üşümüşlerin, yanmışların, devrimcilerin, tutucuların, ingilizler'in, fransızlar'ın, acıların, zevklerin, parlamentonun, eylemcilerin, yaşayanların, ölenlerin ve en çok da kaybedenlerin anlatıldığı roman.
"hiçbir zaman yeterince sarhoş, yeterince fakir, yeterince zengin olamadım. tüm bunlar beni yaralıyor, sanırım yeterince yaralıyor."
--spoiler--
F. ile anılarım, yoldaşlık geceleri, tırmandığımız merdivenler ve basit insan yapısının mutlu görüntüleri; ne kadar hızlı gelip geçiyor. (sf.16)
--spoiler--
Yıkımın kitabı. Buldukları her türlü kapıyı aonuna dek zorlayan hiçbir kalına sığmayan bu taşkınlıkta sükunet bulamayan bir devrin özgürlük anlayışını yansıtan leonard cohen romanı.

Okunması çok zor, kaybolmadan bitirebilmek çaba gerektiriyor. Yine de kapalı anlatımlar arkasında dünyayla ve kendiyle büyük derdi olan l. Cohen var.
kumarda kaybedilmiş bir başyapıt. olmamışlıkların, olamamazlıkların yansıması. kendimize yaktığımız ağıt belki de. belki de...
cohen ne kadar yanılabilir?

--spoiler--
zaman çok kara cüppe, kunduzlar tavşanlarla dost olana kadar da konuşsak seninle, günleri birbirine bağlayan ipi koparamayız.
yaşlı bir kızılderili ne kadar yanılabilir?
--spoiler--