bazi yazarlari kiskanmak

eğer ki bir yazara 618 entry giriliyor ve hala seni sallayan yok ise ortaya çıkan durumdur.
biz de insanız, biz de yazarız.
(bkz: üçüncü nesilim ama birinci kadar azimliyim).

girdiği entry çok oy olıyor diye ottan boktan sebeplerle entry yi silen şahsiyetin zihniyetdir.
çalış seninde olur denilesi kişidir.

(bkz: seri artı oy alan ibne)

(bkz: sözlükteki kıskanç yazarlar)

(bkz: bende uludag sozluk yazarıyım)
(bkz: bende üniversite mezunuyum)
(bkz: beni de aranıza alın amağğğ)*

o yazarların seviyesine ulaşamayacağını düşünen kişinin içten içe beslediği duygudur.

kimi insanın kabul edemediği, bazen suratının ortasına osmanlı tokadı misali inen teorisyence bir lakırdının eylem hali.

insanlar çeşit çeşittir. arlısı var, hırsızı var, kindarı var, çekemezi var, nursuzu var, agresifi var. ama bunların içinde en kötüsü kıskançlık ve samimiyetsizliktir herhalde. bunu da "insanlar, başkalarına öykünmek için yaşarlar" diye söylenmiş bir lübnan atasözünden çıkarıyorum ben, çok zeki ve herşeye anlamlar yüklemeyi rahatlıkla becerebilen bir insan olarak. öykünen insan, kıskançtır, başkalarının üstünlüğünü kabul etmez ama hiçbir zaman da onun gibi olmaya saniyenin binde biri farkla, burun ucuyla bile yaklaşamaz. tıpkı ormanda son sözü aslanın söylemesi ve yiyeceği avı kendi seçmesi gibi. saygı duyulana dek. Bunu da kendi elde eder, başkaları vermez ona.

sözlerimi ibranice bir deyimle bitirip bu kişilere gereken dersi vermek gerek. "el meod na'ala, akabel panav, beschira uteliha, amo limonav" anlamını da ara bul canım, onu da ben söylemeyeyim şimdi. fakir. ucube.