bugün

altın günlerinde kısır yemekten, "hadi evladım, teyzelerin elini öp" emrinden sıkılmaya başlamış çocuktur. artık abisiyle ya da babasıyla kahveye gitmenin istendiği yıllar dönemine girmiştir.
çocuğun üniversiteyi kazanmasıyla o yemeklerin değerini anlayacağı günler gelir.*
genelde ergenlik çağından bir adım önce görülürdü erkek çocuklarında.

görülmeyen çocuklar da, bisküvi çocuğu olarak görülürdü.*
asosyalliğin ilk evrlerindeki çocuktur.
- kalk çocuğum niyazi emminlere gidiyoruz.

-yia gelmicem ben o moruklarda ne işim var nette takılcam !
. sonra ailenin medeni durumuna göre ya tekme tokat konuşur, ya da bilinçli ebeveyn konuşur:
"bak kimse de senin bişeyine gelmez evladım"