allah a inanmanın dayanılmaz hafifliği

bireysel olarak tadına hiçbir zaman tam olarak varamadığım olaydır. genelde allah'a inananlarda görülen rahatlık sonucu gözlemlenen olaydır. peki allah'a inanların rahat olması nelere bağlıdır? bir çelişki dizisidir, hem allah'a inanıp hem de rahat etmek. bilemiyorum. hani sürekli biri tarafından gözlemlendiğim hissine kapılmış olsaydım hayatta pek rahat olamayacağım kesindir. peki allah'a inanan insanlar neden bu kadar rahat? acaba cennet ve cehennem'in varlığına kesin olarak inanıyor olsaydım hayatta bu kadar rahat olurmuydum? neden inananlar bu kadar rahat? inanmıyorlar mı yoksa? kendilerini mi kandırıyorlar? toplumsal bir çelişki...

allah ve iman edilmesini buyurduklarına inanıyorum,iman ediyorum demek bir iddiadır. ve her iddia sınanır.bu sınanmaların gerçekten idrakına varanlardaki durum kader,kaza,tevekkülü bilerek teslimiyeti asla rahatlık rehavete çevirmemektedir.
bu sınanmalarda zamanını,enerjini,beynini,kişiliğini nasıl ve ne için kullandığınızdan tutunda bir canlının hakkına gösterilen saygıya dek mizanda hesap verilecek bir süreç bu.
bunun için kulaktan dolma bir islam bilgisi yeterli olmayıp, kilitlenmiş, sorgulamayan,düşünmeyen, kişisel yeteneklerini geliştirmeyen,nereye nasıl gidiyoruzu irdelemeyen kişiler kanımca allaha inanmanın dayanılmaz hafifliğini yaşıyorum tarzında düşüncede olabilirler.hafiflermi ağırlar mı onu diğer alemede de geçince görecekler diyelim.
her alanda (bkz: ne kadar para o kadar köfte)

allaha iman özgür olmaktır kendi dışındakilerden vekendinden

allaha iman kaybetmemektir kaybetsende.

allaha iman sahip olmakla olmamanın farkının olmamasıdır.

allaha iman başkalarının dünyayı sevdiği kadar onun yolunda ölümü sevmektir.

kişinin kendi "hafifliğidir."

allah sonradan monte edilmiştir.

makata.