a sense of purpose

in flames'in 2008 nisan'ında çıkaracağı 9. stüdyo albümü.

tracklist:
1. The Mirror's Truth
2. Disconnected
3. Sleepless Again
4. Alias
5. I'm the Highway
6. Delight and Anger
7. Move Through Me
8. The Chosen Pessimist
9. Sober and Irrelevant
10.Condemned
11.Drenched in Fear
12.March to the Shore

nete düşen The Mirror's Truth ve Disconnected şarkılarına bAKILDığı takdirde come clarity çizgisinde bir albüm olacaktır.

in flames e rahmet okutturan b.k gibi albüm.

hiti olmayan, muhtemelen in flames in yapmaya çalıştığı müzikle fanların beklediği müziği karıştırma uğraşısı sonucu ortaya çıkan ucubik bir albüm olmuş. yeni bir come clarity yapsaydı hayır demezdim ama bu albüm pek tatmin etmedi şahsen beni.

turneleri dahilinde canli canli olarak dinleme imkani bulabildigim yeni in flames albumudur. sahsen konser oncesine kadar genel olarak negatif olan hissiyatlarim, konserden sonraki gunden itibaren degismis ve sarkilar daha da guzel gelmeye baslamistir. * evet, ilk dinleyiste cok da etkili bir izlenim birakmasa da, kesinlikle dinledikce daha da sevilen ve don't tell me, tell my ghost, because i blame him for all I don't want to know ya da i feel like shit, at least i feel something ve benzeri replikleri dile dolanabilen, guzel bir calisma olmustur kendileri. * son olarak turkiye'ye de gelmesi soz konusu olursa eger, sahne performanslari kesinlikle gorulmeye deger guzelliktedir. *

albümdeki bazı parçaların birbirine benzediği söylenebilir. yine de güzel parçalar var.
(bkz: The Mirror s Truth)
(bkz: Alias)
(bkz: Sober and Irrelevant)

bok atmaya hiç gerek yok, canavar gibi albüm yapmış adamlar. whoracle tarzı albüm dinlemek isteyenler in flames özentisi onlarca grup bulabilirler ararlarsa. japonya için üç tane fazladan şarkı var ayrıca albümde:

13. eraser
14. tilt
15. abnegation

in flames' in sıkılmadan dinlediğim ve tekrar, tekrar dinlemek istediğim müthiş albümü.

temmuzda gelen karar: in flames' in en güzel albümü.

kayıt kalitesi çok iyi olmuş fakat in flamesten beklenmeyen bir albüm... biraz basitlik kokuyor. fakat zaten değişen ve kendini mahvetme yolunda ilerleyen in flames bu yolda bir adım daha ilerlemiştir. ne kadar kötü olursa olsun come clarity düzeyinde bir albüm olmuş. yani bikaç sene öncesinden daha kötü bir şey yok ortada... tabi ki bu adamların clayman deki kaliteye ulaşmalarını beklememeliyiz ya da colonydeki güzelliklerine... 95 yılında yayınladıkları the jester race albümleri şimdi bile çok seviliyor. ama son 2-3 albümleri bu kaliteyi düşürdüklerini gösteriyor. en azından tarzlarında belli bir değişiklik söz konusu...

tabiki herkesin zevki kendine. albümden nefret etmedim ama hayal kırıklıgına ugradıgımı söyleyebilirim... resmen büyük heycanla indirip dinlemeye başladım ve ilk 3 şarkıdan sonra hasiktir dedim.

son derece güzel albüm. harika parçalar mevcut. dinleyin, defalarca dinleyin sonra yorum yapın.

Açıkçası beni memnun etmedi bu albüm. Tam olarak bir hayal kırıklığı diyemeyeceğim; çünkü zaten in flames gitmek istediği yönü çok önceden belirlemişti. ilk dönem in Flames seven biri olarak sadece üzüldüğümü söylemek isterim. Bir kere şuna açıklık getirmek gerek: in Flames kendi müziğini yapıyor, kimseyi takmıyor ee haklılar da. Bu açıdan davayı sattılar demek yanlış olurdu zaten. sonuçta hiçbir grup piyasa olmak uğruna istemediği bir müziği yapmaz. Demem o ki onlar bu hallerinden oldukça memnun, bize de laf düşmez fakat en azından bi "Come Clarity" ayarında sert ve vurucu bir şeyler bekliyodum ki bana göre son dönem in Flames'in en iyi ürünü Come Clarity albümüdür. Albümden önce çıkan EP'deki şarkıları dinleyince "Come Clarity Vol.2" dedim ama albümü dinleyince öyle olmadığını anladım. The Mirror's Truth ep'sindeki Tilt ve Eraser albümdeki çoğu şarkıdan çok daha üstün bence. Ben bu albüme "Melodik Death Metal" diyemiyorum. Olsa olsa "Melodik Metal" dir. Ne bi dudak uçuklatıcı solo, ne de ağzımı açık bırakan bir melodi var. Haa bu albüm standartların üzerinde mi evet, ama "in Flames Standartları"nın çok çok altında ne yazık ki. Vokallere gelecek olursak, tabii ki daha anlaşılır bir vokal; ama benim istediğim bu değildi. illa bu tarza yönelmek istiyorlarsa Come Clarity'deki vokal tarzını tercih ederim. Biraz gay vokali gibi olmuş Anders'in vokali. Yok aslında abartıyorum ama başka uygun bir kelime bulamadım. Şarkı sözleri bazında sanırım en kötü in Flames albümü budur. "Disconnected" şarkısının sözleri ne öyle allasen Anders! Ayıp yani 5 yaşındaki çocuk bile yazar o sözleri. Bence albümdeki en kayda değer şarkılardan birini o sözlerle bok etmişler, üzgünüm. Yoksa altyapı olarak bayağı iyi bir şarkı hatta vokalleri çıkarırsanız albümün en "melodic death metal" veya en "ilk dönem" şarkılarından biri. Kendi açımdan diğer göze batan parçalar: Sleepless Again, i'm The Highway ve Move Through Me.

Bu albüme (büyük bir terbiyesizlik yaparak) 10 üzerinden 5 verirdim... fakat... öyle bir şarkı var ki in Flames'in şu ana kadar yaptığı en uzun,en deneysel ve belki de en dokunaklı (son dönem için) şarkısı. Sırf bu şarkı için albüme 7 puan veresim geldi. Bilmem içimden öyle geldi. Hayır yani in flames bu yöne doğru kayacaksa, maziyi kalbime gömüp onları gerçekten affedebilirim.* "Ulan hangi şarkıdan bahsediyosun?" diyebilirsiniz adını vermeyi unutmuşum. Tek kelimeyle albümün en iyi şarkısı: the chosen pessimist. Muhteşem,mükemmel,harikuleyt...

the jester race, whoracle,clayman, colony, sountrackto your escape, come clarity gibi mükemmel albümler sonrası beklenmeyecek bir albümdür... ilk dikkat çeken olay ise; anders'in vokali. tamamiyle emo gruplarının vokali gibi olmuş! bak bir come clarity, soundtrack to your escape ya da clayman'daki vokale yırtıcı, vurucu ama aynı zamanda duygusal... son albüm yine melodik her zamanki gibi ama, death metal etkisi bariz azalmış hatta yok gibi! ah ah clayman'daki, soundtrack to your escape'deki melodileri riffleri özledim şimdi... o nedir abi ya! duygu akıyordu resmen gitarlardan! bir the quiet place, like you better dead of ne şarkılar be! melodi manyağı yapıyor insanı...

edit: valla bunu yazdıktan sonra albümü bir kaç kere dolaştırdım playlistimde; düşüncem değişti bence süper bir albüm, ha death metal kategorisi için kötü albüm eyvallah ama kesinlikle müzik. artı bir de şu geldi aklıma emo vokali gibi vokal var albümde dedim; bunu da değiştiriyorum neden çünkü ulan zaten anders sayesinde bu emo vokali dalgası çıktı. bu durumda in flames değil, emo vokalin olduğu gruplar bu vokalin özentisi oluyorlar, özenti olanlar piyasa olanlar onlardır, in flames değildir. yani in flames yine kendi müziğini yapmaya çalışan bir gruptur, değişen hiç bir şey yok!

edit 2: the chosen pessimist, disconnected, the mirror's truth, alias gibi parçları adinleyin yine o duygusal in flames'i yakalayın.