17 ağustos 1999 marmara depremi

Sikimsonik sensin.
Komplo da komple sana girsin.

hayatımın en kötü gecesidir, kesinlikle..

haarp isimli silah tarafından gerçekleştirilmiştir. Allah tekrarını göstermesin.

bir de bu var: (#28958124)

bu gece 16. yılını dolduracak olan depremdir. allah bi daha o günleri yaşatmasın, 13 yaşındaydım ve de hayatımda yaşadığım ilk depremdi. kıyamet kopuyor falan sandım hey gidi günler hey ne çabuk geçmiş 16 sene.

Allah bir daha o günleri yaşatmasın. o günleri dün gibi hatırlayan ben ve benim gibi olan bir çok insan için acı ve hüzünden başka bir şey kalmamıştır geriye. meydana gelebilecek olası bir daha ki depremde can ve mal kaybını düşünmek bile ürkütücü.ve ayrıca, Bir şehir düşünün 16 senedir en ufak bir önlem bile almamış Allah'a emanet yaşıyor 20 milyona yakın insan.

Üniversitede öğrenciydim ve o yıl havalar çok sıcak geçiyordu. Bir kaç gün önce tam güneş tutulmasına şahit olmuştuk. Çevremde hep böyle durumlarda bir felaket olacağı söylentisi dolaşıyordu. 17 ağustos sabahı uyandığımızda deprem haberini duyduk. içimiz cayır cayır yandı. Depremden çok uzak bir coğrafyada yaşamamıza rağmen tanıdıklardan ölenler olduğunu duyduk. Sesimi duyan var mı haykırışı hala kulaklarımda. Veli göçer ismi ise kıyamete kadar lanetle anılacak isimler arasına girdi.

Deprem korkumun olmasını sağlayan deprem.

Çok canlar yaktı ama, keşke gidenler geri getirilebilse...
Edit: bu yazdığımın neresi bu kadar kötü?

bu gün yıldönümü olan depremdir.

Mudanyadaydım yazlıkta. Yaş 13, play station alınmış yeni deli gibi fifa 98 oynanmaktadır hala oğluyla.

Gece saat 01:30... net hatırlıyorum. Aleti kapattık uyku moduna geçtik ranzada. Bende uyku yok tabi, kuzeni lafa tutuyorum. Sebepsiz bir şey geliyor aklıma "lan olm, bir deprem olsa ranzanın altındakine ne olur" dediğimi hatırlıyorum..el-cevap "pestil olur amk"...

Gülüşüyoruz..uyuyoruz..

Sonra kıyamete uyanıyoruz. Ben ranzanın üzerinde öyle bir atlıyorum ki çizik olmasın diye gözünün içine baktığım playstation'u tuz buz ediyorum can havliyle.

Güzelyalı kumsalı insan kaynıyor...yıldızlar o kadar yakın ki, elimi uzatsam tutacak gibiyim...

Allah öyle bir gece yaşatmasın bir daha..

Allah bir daha aynı acıları yaşatmasın.

Doğu'da olduğum halde büyüklerimizin deprem günü farklı bir havanın olduğunu toz bulutu gibi bişey,bir felaketin olduğu havadan rahat anlaşılıyordu,o zamanlar 8 yaşındayım,Allah bir daha böyle acılarını yaşatmamasını dilediğim ağlanası bir olaydır.

Kardeşimin doğum günü.

o gün babamın kucağında uyuyordum.O gün ateşim vardı ama biraz iyileşmiştim.Gözlerimi açtığımda dışarıda olduğumu fark ettim.Sola baktığımda çoğu apartmanın yıkıldığını görmüştüm.Şansımıza bizim apartman sağ kaldı.

Apartmanın 5.katında iki tane sarhoş adam "Hop ne oluyor,niye dışarıdasınız" diye bağırıyordu.Herhalde kafaları güzel olduğundan depremi hissetmemişlerdi.insanların yüzüne bakınca gördüğüm tek şey korkuydu.Bazıları olayın şokundan dolayı ağlıyordu.

Annem endişeli,babam ise klostrofobisinden dolayı şoktaydı.Deprem enkazında kalmaktan o kadar korkuyordu ki bu korkuyu halen üstünden atamamıştı.Ben ise neler olduğunu anlamamıştım.Hastalığımdan dolayı yine bitkin düşmüş,uyuya kalmıştım.Deprem olduğunu ertesi gün öğrenmiştim.

Şu anda bunları yazabilecek kadar hatırlıyor olabilirim.Belki ne yaşadığımı zaman içerisinde unutacağım.Lakin 17 ağustos dendiğinde o gün ile ilgili hatırlayacağım tek şey oradaki insanların korkusudur.O korkuyu hiç unutamayacağım.

umarım böyle bir felaket bir daha yaşanmaz.

Allah kimseye o günleri bir daha göstermesin.

Bir sakaryali olarak yasadigim depremdir. Allah birdaha yasatmasin insallah.

bebektim ama hatırlıyorum. hatırladığım tam tamına 2 fotoğraf var hafızamda..

Bir gizli gerçeği var, herkese söylenmese de olur.

Bugünün yine 17 ağustos olması vesilesiyle 1999 yılın o sıcak gecesine tekrar gittik ve yaşadık felaketi. Gölcükteyim ve burada da anma etkinleri düzenliyor belediye.

Enkazdan çıkmalarına yardımcı olduğumuz o aile şimdi nerede ne yapıyor acaba çok merak ediyorum.

(#23910750)

En eski anım. Birçok dostumuzu kaybettiğimiz gün. çok acı şu satırları yazmak. mekanıniz cennet olsun . ne gelir ki Elden ?

hayal meyal hatırladığım bir kaç anı kaldı sadece sarsılmanın etkisiyle kendimizi bir anda dışarıya atmamız önümde koşuşan bağrışan insanlar.

3 kuruş fazla kazanacam diyen müteahhit ve inşaat sektörü yüzünden insanlığin göçük altında kaldığı tarih.

Ayrıca o gün bilmem kaç nokta yetmedi mi diyen zihniyet .
Bugün başımız da iktidar.

Siyasal islam inşaaat ya allah demeye devam ediyor hala.

(bkz: tilki günlüğü)

sol frame de başlığı görünce içim acıdı, o günlere geri döndüm.
16 yıl önceydi, daha dün gibi ama...
deprem nedir bilmezken ölüm nedir öğrendim. televizyonlarda izlediğim görüntüler, yakın arkadaşımın annesini kaybetmesi...
sokaklarda, çadırlarda, parklarda yaşamaya başlayan insanlar. hep bir korku...onca insanın acısı. ve hâlâ taze bu acılar.
rabb'im bir daha o günleri yaşatmasın, bizi bunla imtihan etmesin, hayırlı ölüm nasip etsin inşallah.
vefat edenlere Allah'tan rahmet yakınlarına da sabır diliyorum tekrardan.

Küçücük bir çocukken bile aylar sonra bile olsa evde babam olmadığı ve hiç bir akrabamız olmadığı için annemin bizi eğer ölürsek hepimizi kolay bulsunlar diye hep birlikte salonda yatırdığını hatırlıyorum. 16 yıl geçti hiç bir önem alınmadı Allah yaşatmasın demekle olmuyor önem alınmadıkça daha fazla insan ölmeye mahkum yine aynı acılar yaşanacak tarih tekerrür edecek.