Ne yaparsa yapsın asla hiçbir şey o kırgınlığını geçirmez. Günü gelip yüzüne haykırsan bile kendine yazık edersin. Zamanın varken kalbini kendi ellerinle güzelleştir. Bırak kıran, gittikçe küçülsün. Asla unutamayacaksın ama tecrübe denen şeyde bu aslında.

Bir tarafım acıdan kıvranırken, diğer tarafım artık ayağa kalkmam gerektiğini düşünüyor. Yalnız nasıl yapacağım hakkında bir fikrim yok. Bu günlerde sık sık duyduğum bir laf 'boşa kürek çekmek' acaba bende mi öyle yapıyorum? Belkide sadece yerde kalıp, acı çekmem gerekiyordur. Ben kafamı karışık, kalbimi kırık hissediyorum. Birde o, olmadığı için yalnız hissediyorum. Her zaman aradığım şeyin canımı bu kadar yakacağını bilemezdim.

Küçük bir çocuksanız; en fazla tutmaya çalışıyorsunuz. Ne kadar uğraşırsanız uğraşın ona bile gücünüz yetmiyor. ilk önce babadan nefret ediyorsunuz, sonra aslında istese her şeyi değiştirme imkanı olan insanlardan.. Büyüdüğünüz de her şey değişse de o insana her baktığınızda, gözünüzün önüne o anlar gelir. Bazen idare edersiniz, bazen bir daha onu görmemenin hayaliyle yanıp tutuşursunuz.