sümüğünü silmeyen çocuk

vardır böyle embesil, kabak kafalı, taş toprak kokan çocuklar... birşey olmuştur saçma sapan, şekeri düşmüştür yere veya rakip mahallenin bebeleri kafasına taş atmıştır falan, ölümüne zırlamıştır kahramanımız... suratı balon gibi şişene kadar ağlamış, dolayısıyla da burnu hayrat gibi sümük akıtmaya başlamıştır... o berrak ve hafif koyu kıvamdaki küçük baloncuklu sümük, adolf hitler'in bıyık bıraktığı yerde, tam üst dudağın ortasına konuşlanır, kalır öyle! lanet sümük ne akar, ne de burna geri girer... silmeyi de bilmez bu mal çocuk, dilini çıkarıp yalamaya çalışır... muhtemelen akşam ezanı okunup da babası eve çağırana kadar, mel mel gezer öyle pislik!