hayatla bağı koparıp her şeyden vazgeçilen anlar

bazen çok can acıtıcı...
kimi zaman da sonradan hatırlayınca insanı gülümseten anlardır...

--spoiler--
şu anda gülüyorum ama ozaman allahım al canımı şuracıkta demiştim. ben de yeni bir tişört almıştım ve mağazadan giyerek çıktım. gideceğim yer yürüme mesafesinde olduğu için. amanda ne şık oldum diyerek salına salına yürüyorum. ayyy herkes bana bakıyor iyi ki almışım bu tişörtü çook yakıştı bana diye aklımdan geçiriken. arkamdan hanfendi hanfendi diye bir civan seslenmez mi! amanin diye sevindirik olup; asla çaktırmadan; cool bir şekilde kafa mı daha da dikleştirip devam ettim. civan, hanfendi lütfen size sesleniyorum bakarmısınız demez mi? eh dedim kızım nazlanma artık; dön arkana da bir bak. ben yüzümde vakur bir sırıtışla döndüm. hakikaten civandı kendisi * ben ilanı aşk beklerken tişörtün etiketini çıkarmaya unutmuşsunuz demez mi. bir baktım ki nal kadar etiket ensemden nerdeyse belime kadar sallanıyordu. allahım al canımı da bu rezalet bitsin diye gerçekten hayattan vazgeçerek; o anda oracıkta ölmek istedim .* * *
--spoiler--