allah a inanma sebepleri

ateist olan bir arkadaşım eşinin doğum yapması için doğumhanenin önünde bekliyordu. doğumun gerçekleşmesine sayılı dakikalar kalmıştı. çok heyecanlıydı. aradan biraz zaman geçmişti ki hemşire yüzünde müjdeli haber vereceği belli olan bir ifade ile çıkageldi. arkadaşa nurtopu gibi bir oğlu olduğunu söyledi. arkadaşım "nurtopu" kelimesine hiç takılmamıştı o gün. oysaki dini olan bütün terimlere karşı çıkardı. aradan yarım saat kadar geçti. doktorlar sürekli oraya buraya koşturmaya başladı. bir aksilik olduğu belliydi. arkadaşımın sorduğu bütün sorular karşılıksız kalıyordu. başhekim yardımcısı vakur bi ifade ile arkadaşıma çocuğun kanındaki bazı değerlerin normalden çok çok düşük olduğunu, çocuğun hayati tehlikesi olabileceğini ama bu değerleri tekrar test edeceklerini, bir yanlışlık yapılmış olabileceğini söyledi. yanımızdan ayrılırken de dua etmemizi, allahtan ümit kesilmeyeceğini söyledi. arkadaşım yıkılmıştı. oysaki yıllarca bir çocuk hayali ile yaşamıştı. o çocuk doğmuştu ama her an ölebilirdi. arkadaşım olduğu yere yığıldı, yanından uzaklaşmamı istedi. aradan on dakika geçmesine rağmen hala aynı yerde duruyordu. yavaşça arkasından yaklaştım. o da neydi? olamaz dı böyle bişey. arkadaşım ellerini açmış inanmadığı "allah"a yalvarıyordu. gözlerinden ırmak gibi akan yaşlar dizlerini ıslatmıştı. ne kadar zaman geçti hatırlamıyorum. az önce bize kötü haberi veren doktor yüzünde zafer kazanmış bir ifadeyle yanımıza geldi. arkadaşımı yerden kaldırıp "dualarınız kabul oldu, arkadaşlar bir yanlışlık yapmışlar, çocuğunuz oldukça sağlıklı" dedi. merak etmişsinizdir arkadaşımın ne yaptığını. tekrar yere oturdu. bu sefer yüksek sesle ellerini açıp inandığı "allah"a şükretmeye başladı. 25 dakika önce allaha inanmayan bir insan 25 dakika içinde allaha karşı şükrediyordu. bu sahne beni çok etkilemiştir. hepinize saygılar.