bir manik depresifin günlüğü

sevgili günlük;

yine dalıyorum deryalara fütursuzca, ikiyüzlülüğün omuzlarıma verdiği dayanılmaz ağrıyla, bir an durup bakıyorum gökyüzüne, bu bizimdi diyor, içten içten içe ağlıyorum, engel olamıyorum. içip dağıtmak, bahaneler üretip yayılmak, depresif bünyemin kılcal damarlarında hissetmek istiyorum ferahlığı ama yine hüsran oluyor. güneş doğuyor, hayat devam ediyor, ip ile kuşak yine başrolü alıyor, düşünüyorum, dalıyorum deryalara bir çıkar yol bulamıyorum...