sözlük yazarlarının itirafları

çok tahammülsüz oluyorum zaman zaman, en yakınımdakinin ufacık hatası bile büyüyor gözümde. genel olarak hataları tolere edebilen biriyken, değer verdiğim insanların saçmalıklarına gelemiyorum. kızıyorum, anlam veremiyorum, bir şekilde söylemeyi denediğimde neredeyse kimsenin eleştiriyi kaldıramadığını görüyorum. sonra özeleştirimi yapıyorum. "belki sana öyle geliyordur, abartma bu kadar." deyip susmak için zorluyorum kendimi. "koca insanlar hepsi, kendileri farkına varsınlar madem birilerinin göstermesi bu kadar ağır geliyorsa." deyip kenara çekiliyorum. susuyorum, sustukça büyüyor. saçmalıklar, yalanlar, boş lakırdılar. çekilmiyor bir süre sonra sözlük, boğuyor insanı. neyse, sustum.