yaran diyaloglar

telefon çalar, ders çalışmakta olan ben telefonu açarım. Liseden fanatik beşiktaşlılığıyla ünlenmiş bir arkadaşımdır arayan:
-alo, ekmek yaa sana bir şey söyleyeceğim.
+ ehehehe tebrik edeceksin değil mi, nasıl yendik ama.
- ya hayır bir dur.
+ ne oldu be kötü bir şey mi var?
- ya ben beşiktaş ı bırakmayı düşündüm yaa kimseye söyleyemiyorum canıma tak etti.
+ ahahahahahahaha
-duygusuz kız, gülme. yarın gene giyeceğim formayı takmamış gibi, ühühüh
+ ahahaha, bak bırakabilirsin aslında.
- ya tamam da ben başka takımı tutamam canım beşiktaşım yaa, ne yaptılar sanaa.
+ ahahahahah bak dersin ki ben aslında galatasaray lı doğmuşum babam benden saklamış.
- * offf, bırakamam beşiktaş'ı ya olmaz.
+ ahahahahhaha, iyi bırakma. 4-2 ne güzel yaaa.
- neyse .......

muhabbet devam eder lakin beşiktaşlının çaresizliği hakikaten insanı güldürür.