etik olmayan biri 2

ikinci entryi girmek istedim.

Toplumun işin aslında gevşemiş, köhne, deli saçması daha çok sözde ve gösterişte değerlerini tanımama, daha doğrusu onlara saldırma, insanların iki yüzlülüklerini sürdürmelerine imkan sağlayan yaygın inanç, düşünce ve davranışları çılgınca çiğneme tutkusuna yürekten katılıyor ama bu başkaldırısında, meydan okuyuşunda tuttuğu yolu kendi adıma sorunlu görüyorum.

Fikirlerimizi Desteklemesi için aykırı bir kılığa bürünme 'zorunluluğu' veya beklenmedik, başkalarının yapmaktan çekineceği çılgınlıkları yaparak göze batma, (belki de istediği/aradığı ya da olduğu kişi olma) can sıkma, rahatsızlık verme isteği saldırımızdaki ciddiyetle örtüşür mü? Ya da kim söylüyor saldırının ciddi olması gerektiğini?
Doğrusu belki budur.

Herhalde felsefesi şu, Onları Rahatsız edecek olan her şey, her yol, her yöntem bizim için birer Silahtır.