gecenin şiiri

Ben ve bir avuç yiğit
Gök kubbenin demirden sofrasında
Alnımızın terini nasırlı ellerimizle silip
Üleştik mayası emekli ekmeği
Yarının efeleri derler bize
Geceden ölesimiz
Sabahtan öldüresimiz gelir
Kinimiz karanlığa
Sevgimiz sevdayla kol koladır
Süngümüz böğründedir
Gecelerden uslanmayan hayat hırsızlarının
Yarının efesi derler bize
Yüreği yamalı bir avuç yiğit
Bedreddin gibi ak libasların içinde
Vardık kahpe ölüme
Ne sevdamız, ne de ahu gözlü yar ayıramadı bizi ölümden
Sevdalıydık ölüme ve ölürdük sevdamıza çünkü;
Göğsümüzün en içinde
Zamana inat yaşlanmayan, hasretin büyüttüğü sevgimiz vardı
Babamızdan öğrenmiştik böyle fiyakalı sevmeyi
Yüreğimiz yamalıydı, en ağır sevdalar mızrap gibi saplandı yüreğimize
Sevdanın sevdamızın sazıydık
Bülbül aheste aheste gam çekerdi bizi görünce
Demir yaşlar akardı gözümüzden
Kızıl gülü saplanırdı
Göğsümüzün en içine
Ölesimiz gelir bizim
Bir türküye, bir saza
Döverdik ilahi sesimizle
Soframızdaki demir yaşları
Demir dökülür katık olurdu
Mayası emekli ekmeğin içine, gök kubbenin sofrasının altında.