sözlük yazarlarının itirafları

Kaç yaşına geldim. Anne de oldum. Hâlâ hayallerime üzülüyorum.
Gerçekleşemeyecek olan hayallerime. Zavallı hayallerim. Yıllardır öylece beni bekliyorlar ama ben gidemiyorum yanlarına.

Eşimle çok dalaşıyoruz. O benden de beter çocuk gibi. Bugün bacagıma vuracakken refleks olarak elimi kaldırdım. Elime vurmuş oldu. 12 saattir sol elim ağrıyor. Kızardı ve şişti. Hayalimdeki koca böyle değildi. Zaten kimse bana ne istediğimi sormadı bu hayatta ve ben hep yanlış tercihler yapmak zorunda kaldım. Boşanmakta istemiyor asla. Hayat zor be sevgili yazarlar.

Ben yıllardır ailemden uzakta beni hiç sevmeyen insanların arasindayim. Biliyorum sevmiyorlar. Bile bile eşimin ailesine yemek veriyorum her gün onlarla görüşüyorum. Mecburen. Zorunluluk haline getirmişler her şeyi. Kayınpederim kanser hastası ama durumu iyi artık. Sadece kendisinden bahsediyor. Mütemadiyen. Kayınvalide zaten bin beter çatlak. O hep bencilce yaşar. Oysa kendi annem de kanser. Istediğim gibi ilgilenemedim annemle ben. Daha sık torununu görmesini isterdim mesela. O kadar mutlu oluyor ki. Yoksa annem çok mücadeleci. Zırlamaz asla. Ben hastanedeyim pet çekiliyor diye facebook' ta durum paylaşacak biri değil. Her şeyi de tek başına göğüsledi bunca yıl. Belki bu yuzden meme kanseri olmuştur. Sulalesinde de tek zaten.

Hayat çok kısa sadece bunu biliyorum. Oğlumla doya doya zaman geçirmeliyim. Onu sıkça gezdirmeliyim. Güzel anılar biriktirmeliyim.
Daha iyi olacağına inanıyorum hep. Ya öyle olmazsa? Oğlum için güçlü olmalıyım. Anneler öyle olmalı çünkü.