gecenin şiiri

Dünyanın belki de en bilinen savaş şiiri olan Bekle Beninin yazarı Konstantin Simonov, bu şiiri aşık olduğu '' Valentine Serova'' için cephede,ateş altındayken yazmıştır.
Simonov,gazetesi tarafından savaş muhabiri olarak '' Stalingrad'' cephesine gönderilir. bir gece, yani beline kadar çamura battığı, sağına soluna top ve şarapnel parçalarının düştüğü, başının üzerinden vızır vızır mermilerin uçuştuğu bir gece, her zamanki gibi sevdiği kadını,güzeller güzeli Valentina Serova' yı düşünürken,bu kadına duyduğu aşk ve hasretin dayanılmaz bir hale geldiğini hissederek bekle beni şiirini yazar. izne çıkan bir askere şiirini verir ve yolu düşerse şiiri gazeteye bırakmasını söyler.
Sonra da savaşın acımasızlığı her yanını kuşatır ve Simonov şiirinden herhangi bir haber alamaz. Oysa asker şiiri gazeteye ulaştırmış, şiir gazetenin savaşın henüz sıçramadığı şehirlerden birindeki baskısında yayımlanmıştı.
Sonra bir gün askerlerden biri şiiri görmüş, onu kesmiş ve Stalingrad yakınlarındaki bir kasabada yaşayan nişanlısına göndermişti. Şiirden çok duygulanan genç kız da bunu arkadaşlarına gönderince, ortaya o ünlü Bekle Beni fırtınası çıkmıştı.

Bütün bir savaş boyunca cephenin göbeğinde savaşanlardan, Rusya' nın çok uzak ve griler içindeki Kuzey limanlarında görev yapan bahriyelilerine kadar bütün bir Sovyet ordusunda bu şiir hem subaylar hem de erler tarafından ezberlendi.
Bu şiir, Ortodoks kutsal metinlerinden sonra Rus halkı tarafından en çok okunan ikinci yazı olduğu söylenir.

Bekle Beni

Bekle beni, döneceğim

Bütün direncinle bekle beni.

Bekle hüzün yağmurları

Gökyüzünü kaplayınca,

Karakış üşütürken bekle,

Sarı sıcaklar yakarken bekle.

Kimseler beklemezken bekle beni,

Unut anılarla yüklü bir geçmişi

Ne bir mektup ne bir haber

Gelmesin ne çıkar, bekle beni

Bekle beni döneceğim

Bekle, yalnızca sen bekle beni.

Bekle beni döneceğim, bırak

Beklemekten usanmış dostlarım

Oğlum, anam, yoldaşlarım

Öldüğümü sansınlar benim

Umudu kesip bir ateşin başında

Beni yad edip içsinler ama sen

içme sakın yürek acısı o şaraptan

inançla, sabırla bekle beni.

Bekle beni, döneceğim

Tüm ölümlere inat bekle.

Çünkü o büyük bekleyişin

Düşman ateşinden kurtaracak beni.

Bekle kızgın sıcaklar içinde,

Karlar savrulurken bekle beni,

Yalnızca seninle ben, ikimiz

Ölümsüz olduğumuzu bileceğiz;

O sırrı, o hiç kimsenin bilmediği.

Kimseler beklemezken

Beni beklediğini.

Konstantin Simonov