ben bu yazıyı eski sevgilime yazdım

anlatmaya kelimeler yetmiyor, hadi anlatmaya debelendim diyelim ki calıstım kimse anlamıyor, dinlemiyor, yalnızlıgı, uzaga dalıp giden gozlerimde ki caresizligi ve bir turlu gozumden akmak bilmeyen bir damla gozyasımı, eger o son damla akarsa gozumden hayatı sıfırlarım seni unutur muyum acaba diye korkarak saklıyorum gozumde.
Sen gittikten sonra hayat daha anlamsız daha karmasık, her tamam bu sefer oldu simdi ayaga kalkma zamanı dedigimde yakalayamadıgım son anda elimden kayıp gidenlerin yoklugu.
Bir turlu cozulemeyen bir bulmacada, cıkılamayan bir labirent de buldum kendimi yoruldum cıkısı aramaktan, bıraktım bende nefret ettigin maskelerimle gulumseyerek inceldigi yerden kopsun diyorum.
Yazın son demlerini yasadıgımız ılık bir meltem ile kayıp gittin ellerimden tutamadım,keder, acı, bir daha hic kapanmayacak kocaman bir bosluk ve bir suru keskelerle, sonu olmayan bir yalnızlıkta terkettin beni.hic vermedigin gostermedigin sandıgım buyuk sevginle ardına bile bakmaya vakit bulamadan yarım bıraktın bizi.
ve ben simdi gittigini bir turlu kabul edemeyesimle yuzlesmeye calısarak tutunmaya calısıyorum hayata bir yerden.
o hic sıkıntıya,tasaya gelmeyen yuregini hala cok seviyorum..
(bkz: sevgilinin olmesi)