düşük model cep telefonundan utanmak

karakteri gelişmemiş insan evladının işidir. en adisini, en ucuzunu kullandım ben bunun iki yıl. bir kere bile aklıma gelmedi " yav çok dandik benim telefonum, çok utanıyorum, ölmek istiyorum" demedim. bilakis o kadar rahat, o kadar karşılıklı anlayış içerisinde yürüyen bir ilişkimiz oldu ki kendisiyle,
kız olsam verirdim telefonuma, o derece. kırılacak mı? sikimde olmadı, bozulacak mı? gittiği yere kadar, cizildi mi? du bi çizik de ben atayım dedim hep. değil utanmak gurur duydum ben o telefonla. ha şimdi utanan karaktersiz de ben karakterli miyim? kesinlikle hayır ama benim yavşaklığım başka yerden en azından.