sözlük yazarlarının itirafları

annem kanser hastası. Ben her gün ağlıyorum. Her gün ağlıyorum. Çünkü kanserin iyileşebildiğine inanamıyorum. Uzaktayım annemden . Annem hep çok güçlüymüş gibi konuşuyor. Iyiymiş gibi. Hem çalışıp hem ışın tedavisine gidip hem de evin işlerini yapan emekli bir kadın benim annem. Çok iyi bir insan.

Annemi kaybetmekten çok korkuyorum. gidipte neşeli gülüşünü duyamamaktan , onu iştahsız görmekten , o yemyeşil iri gözlerinin feri sönmüş , şiş gözlere dönmüş olmasından . Yavaş yavaş , acı çeke çeke henüz erken yaşta öleceğinden ... Annemi kaybetme korkusu... annemin kokusu...

anne olduğumda bana aynı şeyleri hissettirecek bir çocuğum olacak ve bende kanser olacağım muhtemelen. Dedemi kanserden kaybettik. Çok acı çekti. Çok acı çekti. Annem öyle olduğunda ben nasıl dayanacağım?
Nasıl yaşayacağım? Kendimi güçsüz hissediyorum. Belki sahiden bir çocuk yapmalıyım . Çocukların annelerine güç verdiğini söylüyorlar. Çocuğu olan anneler yaşama dört elle sarılırmış. Bilemiyorum. Olumlu düşünemiyorum.
Içten içe hep acı çekiyorum.
Korkuyorum. Çok korkuyorum .