bugün

yaslanacak omza ihtiyaç duymak

yaslanacak omuz.
sarılacak bir vücut.
öpülecek dudak.
tutulacak el.
çözüm müdür hayatın o çekilmezliğine?
çözüm müdür belirsiz hislerinizi aşkım, sevgilim gibi basit sözlerle adlandırmak?
çözüm müdür duvardaki saatin tik taklarını duymamaya?
beynimdeki o belirsiz dalgalara bir dur demek için böyle bir çözüm arıyorsam yetersizim diye düşünüyorum çoğu zaman kendime ve evrene karşı yetersiz bir insanım. bir dudağı öpmek bir şeylerin çözümü değilde sanki içindeki tuhaf hisleri bir halının altına çekip anı yaşatıyor.
vakit geliyor halıyı silkelemek zorunda kalıyorsun. sonra yine tavan ,duvarlar ,sen ve belki bir enstrüman köşede.