mehmet pişkin

aleksandr Sergeeviç Puşkin curetiyle , genç silah ustası subay george charles d'anthesi duelloya davet edip şiirsel bir intihar ambiansı yaratmak yerine, duelloyu kendi ruhu ve bedeni arasında gerçekleştirip sonucu alternatifsizliğe gebe bırakmış tutunamayan adam. evet alternatifsiz bir son hazırlamış kendine, ruhu 10.adımda dönüp bedenini vursada,ya da aynı şeyi bedeni ruhuna yapsada yine ölen kendi olacak... kimileri kendine öğretilen her şeyi unutur, kendi düş ve düşünce dünyasıyla yaşamın paradigmasını yeniden yazarlar, şarap,şarkı,iyimser bir surat ifadesi ve tanıyıp tanımadığı herkese dostane bir hoşçakal... intihar eden bir adamın son anlarında bunların hepsini aynı tepside sofraya sunması ne kadar absürd görünsede, onun hayata dair çizdiği paradigma bu absürdlüğü mantıklı kılabiliyor. hoşçakalın demesine eyvallah, selametle git arkadaşım demekten başka diyecek bir son söz yok...