böyle buyurdu zerdüşt

En sevdiğim bölümü.

"Panayır Sinekleri Hakkında
Yalnızlığına kaç, dostum! Seni
büyük adamların gürültüsünden
sersemlemiş, küçüklerin iğneleriyle
de delik deşik olmuş görüyorum.
Seninle nasıl susulacağını pek iyi
bilir orman ve kaya. O sevdiğin
ağaca benze yine sen, o geniş
dallıya: sessiz ve dinlercesine
sarkar o, denizin üstüne.
Yalnızlığın bittiği yerde, pazar yeri
başlar; pazar yerinin başladığı
yerdeyse, büyük oyuncuların
gürültüsü ve ağılı sineklerin vızıltısı
başlar.
Dünyada en iyi şeyler dahi,
göstereni olmazsa, değersizdirler:
Bu göstericilere "büyük adam "der
halk.
Halk pek anlamaz büyükten, yani:
yaratıcılıktan. Ama büyük şeylerin
bütün göstericilerind en ve
oyuncularından hoşlanır.
Yeni değerler yaratanların
çevresinde döner dünya: -
görünmeden döner. Oysa
oyuncuların çevresinde döner halk
ve şan :" dünyanın gidişi" böyledir.
Ruh vardır oyuncuda, ama ruhun
vicdanı pek yoktur. O hep, en çok
inandırdığı şeye inanır, - kendine
inandırdığı."

Nitsche'nin kitaplarının içinde en severek okuduğum kitabı düşüncelerinin çoğunda doğruluk payı olduğuna inandığım adam.