sözlük yazarlarının itirafları

her sabah zor kalkıyorum artık yataktan, iki cümleden uzun konuşamıyorum kimseye, tükendim ramak kaldı bitmeme, anlayamamışım yıkılmaz kale gibi durmaya çalışmanın asıl beni yıkan olduğunu, anlayamamışım kimseye bir şey ispatlamak zorunda olmayışımı. jeton yeni düştü ama çok geç. nerede trak orada bırak diyor içimdeki ses, "sen sus lan" diyorum, yazıya sağınıyorum bir, bir de sabıra sığınıyorum.

korkuyorum çünkü az kaldı mücadeleye pes etmeye, yeter demeye, kapılıp o aşağıladıklarım gibi sürüklenip, sürüyle gitmeye. dışı seni içi beni yakıyor derdim eskiden, yandım bittim, geriye kalan, biraz kül ve duman. çaktırmamaya çalışıyorum, altına kaçırıp utancından, acizliğinden derdini söyleyemeyen çocuk gibi, boka batmış durumdayım. içime içime acıyorum kendime, içime içime ağlıyorum.