yalniz olmadigi halde kendini yalniz hissetmek

ergenlik çağında kendini gösterir. kişi toplumca anlaşılmadığı kanaatine varır. ergenlikten çıkınca da bazı bünyelerde devam eder. sürekli isyan halindedir bu durumu yaşadıklarını ileri süren insanlar. oysa bunu gerçekten ta içinde hissedenler çekilir köşelerine usulca izlerler hayatı, dahil olamadıkları hayatı. bunun farkındalarsa sıkılırlar kendilerinden bazen ve nereye kadar bu yalnızlık diyerekten ufak çaplı girişimlerde bulunurlar ve o an anlarlar ki buraya kadardır bu yalnızlık, herkes yalnızdır işte. ne gerek vardır mağarasından çıkmasına insanın.