nejat işler

bir deha olduğunu söyleyebilirim bu adamın. varoluşsal kaygılar çekti, ben kimim ve bu hal neyin nesi diye kendisine sordu. cevap bulamayınca alkole verdi kendisini.

çok derin bir imanla keskin bir imansızlık arasında gitti geldi.

bugun bu halde olmasının tek bir nedeni var tatminsizlik.

aç gözlülük manasında zikretmyorum, hayata karşı bir tatminsizlik. ulaşılan hiçbir noktanın kendisini mutlu etmemesi.

çektiği varoluşsal kaygıyı dindirmemesi.

bu adam bir nietzche, rimbaud, camus yahut sartre olabilirdi. eğer gerçek manada kendini verebilseydi.

artık taktiri ilahi neyse o olur diyeceğiz.

üzülmedim bu yaşamı kendi seçti.

boşlukta kalmak, varoluşsal kaygı çekmek yılanlı kuyuya düşmek gibidir. bu kuyuya ancak deha sahibi insanlar düşer.

kurtulmakta sadece islamın ipiyle olur.

evet tespitimde yanılmamışım. bu sözler kendisine ait;

Ben dünyanın bir parçasıyım, şurayla ve bedenimle sınırlı değilim. Bir şeyler yanlış gidiyor, birileri acı çekiyor…
Ben de çekiyorum aynı acıyı. Altıma son model bir araba çekip, güzel bir ev alınca mutlu mu olacağım yani?
Hayır olmam. Aramızda mutlu olanlar varsa zekalarından şüphe ederim, bir de gözlerinden. Çünkü iyi görmüyorlardır.