meriem sahra userli

hürriyetteki röportajını okuduktan sonra bu kadını hiç tanımadan nasıl bu kadar sevdiğimi anladım. 3 yıl boyunca hürrem'i oynarken çektiği yalnızlığı, içten gülüşünün arkasındaki mutsuzluğunu hissediyormuşum da haberim yokmuş meğer. güçsüzken büyük kararlar alınmamasının gerektiğinin kanıtıdır meryem uzerli'nin yaşadıkları.

çoğu insanın hayal ettiği hayatlarında kendine göre sorunları olabildiğini görmüş olduk. insanlara doyumsuz, şimarık derken gerçekten dikkatli olmalıyız. çok üzüldüm onun için ve ileride çok daha güçlü ve mutlu olmasını istiyorum. bebeğine de türkiye' de babasıyla çocuk büyüten bir çok anneden daha iyi anne olacağını düşünüyorum. ve eklemeden geçemeyeceğim, bu kadına nasıl kıydın can, sen ne salak adammışsın!